نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران
2 گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
3 گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی، تهران، ایران
چکیده
پیشینه و اهداف: امروزه استفاده از فناوری در بسیاری از حوزهها امری ضروری است و نتایج قابلتوجهی برای کاربران آن به همراه دارد. یکی از حوزههایی که استفاده از فناوری، اثربخشی آن را افزایش میدهد، تعلیم و تربیت است. ازجمله قابلیتهایی که فناوری آموزش در اختیار این حوزه قرار داده است، شبیهسازهای آموزشی هستند. شبیهسازها فرصتها و تجربههای یادگیری متنوعی را فراهم کرده و اثرات مثبتی بر بهبود کیفیت یادگیری دارند. در آموزشهای فنی و حرفهای که اغلب فعالیتهای هنرجویان در کارگاهها و بهصورت عملی صورت میگیرد، شبیهسازهای آموزشی میتوانند با کاهش خطرات احتمالی و همچنین با هزینه کمتر بهعنوان مکمل فعالیتهای واقعی در کارگاه استفاده شوند. از یک سو، در برنامه درسی رشته معماری داخلی، بخش عمدهای از فعالیتهای هنرجویان مربوط به اجرای تزیینات داخلی در فضاهای داخلی است که نیازمند تهیه مواد و مصالح، ابزار و تجهیزات لازم است. هنرجویان برای کسب مهارت لازم و کارآمدی در بازار کار باید بهدفعات فعالیتهای کارگاهی را تمرین کنند. از سوی دیگر به دلیل جدید بودن این رشته در نظام آموزشهای فنیوحرفهای برخی از هنرآموزان از مهارت کافی در تعدادی از فعالیتهای کارگاهی برخوردار نیستند و امکان دارد از شیوههای نامناسب فعالیتهای کارگاهی مانند سخنرانی استفاده کنند؛ ازاینرو تعیین ویژگیهای شبیهسازی که مطابق رویکرد برنامه درسی مربوطه باشد، میتواند زمینهساز ساخت شبیهسازی متناسب با برنامه شده و چالشهای ذکرشده را کاهش دهد. رویکردی که برنامه درسی رشته معماری داخلی براساس آن تدوین شده است، رویکرد شایستگی است. این رویکرد بر ویژگیهای شغلی فراگیران و نتایج یادگیری تأکید دارد. سه مؤلفه دانش، مهارت و نگرش، اجزای شایستگی بوده و بهصورت درهمتنیده عملکرد موردنظر برای فرد را به همراه دارند. ازآنجاکه رویکرد شایستگی معطوف به مهارتهای موردنیاز بازار کار است؛ یادگیری هدفمند بوده و سرعت یادگیری مطابق ویژگیهای یادگیرنده تنظیم میشود. شبیهسازهای آموزشی رایانهای در صورت طراحی منطبق بر رویکرد شایستگی میتوانند اهداف آموزشی موردنظر در رشته معماری داخلی را محقق کرده و بهعنوان ابزار مکمل و کارآمد در خدمت آموزش دروس کارگاهی باشند. این ابزار مکمل در کنار فعالیتهای کارگاهی زمینهساز ورود هنرجویان رشته معماری داخلی به بازار کار خواهد بود. هدف پژوهش حاضر ارائه ویژگیهای شبیهساز رایانهای در آموزش معماری داخلی با رویکرد شایستگی از دیدگاه متخصصان است.
روشها: روش این پژوهش ترکیبی(کیفی-کمّی) و بر استفاده از روش پیمایش دلفی استوار است. مرحله اول پژوهش از طریق مصاحبه نیمهساختاریافته با متخصصان حوزه معماری و فناوری آموزشی انجامشده است، سپس با تکنیک کدگذاری باز و محوری و تشکیل جدول هدف- محتوا، پرسشنامه محققساخت شکل گرفت. پسازآن پرسشنامه طی دو مرحله (اکتشافی، تأییدی) توسط متخصصان تکمیل شده است. نمونهگیری با استفاده از شیوه شبکهای (گلوله برفی) و حجم نمونه تا اشباع نظری که در مرحله مصاحبه 10 نفر و در مرحله تکمیل پرسشنامه شامل 26 نفر میشوند، صورت گرفته است.
یافتهها: پس از تحلیل دادهها، نتایج براساس تحلیل عامل نوعQ استخراج شده است. ویژگیهای شبیهساز رایانهای در آموزش معماری داخلی با رویکرد شایستگی از دیدگاه متخصصان عبارتند از: واقعنمایی مبتنی بر استانداردهای محتوایی و پداگوژی، قابلیت تمرین و تکرار و کاربرپسندی محیط، دیداریسازی محتوا، فرصتهای متنوع یادگیری و سنجش، تعاملی بودن محیط و مدیریت یادگیری، تطبیق محتوا با اهداف تربیتی و ارزشهای اخلاق حرفهای.
نتیجهگیری: با رعایت استانداردهای محتوایی و پداگوژی در محیط شبیهسازی که همانندی زیادی به فضای کارگاهی دارد، میتوان شایستگیهای هنرجویان معماری داخلی را ارتقا داد. تکرارپذیری فعالیتها با فراهم شدن جذابیت لازم، اثربخشی تمرین و تکرار و تمایل هنرجویان را برای انجام تمرین بالا میبرد. دیداریسازی مفاهیم بهویژه در مواردی که پیچیدگیهایی در فرایند انجام وجود دارد، درک هنرجویان را نسبت به محتوا افزایش میدهد. فرصتهای مختلف یادگیری با افزایش قابلیتهای شبیهساز امکانات بیشتری را در اختیار هنرجویان قرار میدهد. پیشبینی فرصتهای سنجش نیز علاوه بر ایجاد شرایط پایش از آموختههای هنرجویان، امکان خودارزیابی را نیز برای آنها فراهم میکند. همچنین تعاملی بودن شبیهساز و مدیریت فرایند یادگیری توسط هنرجو از ویژگیهای محیطی است که در آن یادگیری فعال رویداده و سبب هماهنگی یادگیری با سرعت پیشرفت هنرجو میشود. تأکید بر ارزشهای اخلاقی و تلفیق آن با مؤلفههای شایستگی، اهداف تربیتی را در طراحی فعالیتها تقویت میکند.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Simulation software in interior architecture education with competency-based approaches from experts’ perspectives
نویسندگان [English]
- P. Arianejad 1
- F. Mozafar 2
- M. Khanmohammadi 1
- B. Saleh Sedg Poor 3
1 Departman of Architecture, Faculty of Urban Planning, Iran University Science & thecnologh, Tehran, Iran
2 Departman of Architecture, Faculty of Urban Planning, Art University of Isfahan, Isfahan, Iran
3 Department of Educational Sciences, Faculty of Humanities, Shahid Rajaee Teacher Training University, Tehran, Iran
چکیده [English]
Background and Objectives: Nowadays, using technology is essential in many areas and has significant results for its users. Education is one of the areas in which the use of technology has increased its effectiveness. Educational simulations are among the potential provided by the educational technology in this area. Simulatoins have provided various learning opportunities and experiences. Additionally, they have positive effects on the improvement of the learning quality. In technical and vocational education where most of the students’ activities practically occur in workshops, educational simulators can be used as supplementary materials for real activities in workshops by reducing the potential risks and also at a lower cost. On the one hand, according to the interior architecture curriculum, a significant part of the activities of the art students are related to the implementation of the interior decorations in indoor spaces which require the provision of the necessary materials, tools, and equipment. The art students should frequently practice workshop activities to gain the necessary skills and efficiency in the labor market. On the other hand, due to the novelty of this field of study in the technical and vocational education system, some of the art teachers may lack the required skills in practical activities and they may even use inappropriate workshop activities, such as lecturing. Therefore, determining the features of the simulators based on the underpinning curriculum can be a prerequisite for creating simulators and reducing the aforementioned challenges. The approach for developing the interior architecture curriculum is competency approach which emphasizes the learners’ job attributes and their learning outcomes. It is worth noting that this approach has three components, including knowledge, skill, and attitude which are interwoven to result in the intended outcomes for individuals. Since the competency approach focuses on the skills required by the job market, the process of learning is purposeful and the learning speed is adjusted according to the learner's characteristics. Computer training simulators, if designed in accordance with the competency approach, can achieve the desired educational goals in the field of interior architecture and serve as a complementary and effective tool for teaching workshop lessons. This complementary tool, along with workshop activities, will pave the way for interior architecture students to enter the labor market. This study intends to identify the features of computer training simulations in interior architecture education with a competency-based approach from the experts’ perspectives.
Methods: Exploratory mixed methods design (Qualitative-Quantitative) was applied using Delphi Survey. In the first stage, semi-structured interviews were conducted with experts from architecture and educational technology areas and data were analyzed through open coding and axial coding techniques. Accordingly, using goal-content table, the researcher-made questionnaire was created. Then, the questionnaire was filled out by the experts in two stages, (exploratory and confirmatory). Snowball sampling was applied for selecting participants in which the sample size up to the theoretical saturation was 10 individuals at the interview stage and in the stage of filling out the questionnaire it was 26 individuals.
Findings: After analyzing the data, Q factor analysis was conducted to extract the factors. Accordingly, the features of computer simulators in interior architecture education with the competency approach from the experts’ perspective include: realism based on content and pedagogical standards, capability of practice, repetition, user –friendly environment, visualization of content, various learning and assessment opportunities, interactiveness of environment and learning management, adaptation of content to educational goals and the values of professional ethics.
Conclusion: By observing the content and pedagogical standards in simulation environments which are very similar to the workshop environment, it is possible to increase the competencies of students of interior architecture. The effectiveness of practice, repetition, and tendency of the art students for doing exercises could be increased through the duplicability of the activities along with the provision of the required attractiveness. The visualization of the concepts, particularly in the cases having complexities in the implementation processes, increases the student’s perception of those concepts. By increasing the simulation capabilities, different learning opportunities provide more possibilities for art students. In addition to creating conditions for monitoring what students have learned, predicting assessment opportunities provides them with the possibility of self -assessment. Also, the interactivity of the simulator and the management of the learning process by the art students are the characteristics of the environments in which active learning takes place and causes the coordination of the learning process with the speed of student's progress. Laying emphasis on the ethical values and integrating them with the components of competency can strengthen the educational objectives in designing the activities.
کلیدواژهها [English]
- Educational simulator
- Competency approach
- Interior architecture
- Simulator design
COPYRIGHTS
©2022 The author(s). This is an open access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution (CC BY 4.0), which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, as long as the original authors and source are cited. No permission is required from the authors or the publishers.
ارسال نظر در مورد این مقاله