آموزش الکترونیکی- مجازی
لطیفه پورمحمدباقر؛ الهه پور محمد باقر
چکیده
آنچه مسلم است، دنیای کنونی در واقع دنیای استیلای فناوری نوین اطلاعات و دنیای شتاب زدگی تاریخ به لحاظ تغییرات مختلف می باشد. سیستم های آموزشی در یک جامعه و به تبع آن دانشگاه، قادر نخواهند بود همچون جزیره ای خود را منفک از دیگر نهادهای اجتماعی، ملی و فعل و انفعالات گستردهی بین المللی در دهکدهی جهانی بدانند، زیرا جامعه آموزشی ...
بیشتر
آنچه مسلم است، دنیای کنونی در واقع دنیای استیلای فناوری نوین اطلاعات و دنیای شتاب زدگی تاریخ به لحاظ تغییرات مختلف می باشد. سیستم های آموزشی در یک جامعه و به تبع آن دانشگاه، قادر نخواهند بود همچون جزیره ای خود را منفک از دیگر نهادهای اجتماعی، ملی و فعل و انفعالات گستردهی بین المللی در دهکدهی جهانی بدانند، زیرا جامعه آموزشی هم به لحاظ تجربهگرایی تاریخی و هم به لحاظ شرایط ویژهای که قرن حاضر را احاطه کرده است، مطمئناً مرکز ثقل این تغییرات و تحولات خواهد بود. در عین حال از آنجا که فرایند تغییر و تحول در ماهیت نهادهای اجتماعی بشری قرار دارد، سیستم های آموزشی نیز در آینده نزدیک دستخوش تغییر و تحولات و یا حتی چالش های احتمالی خواهند شد. اما مسئله اساسی این است که استراتژی هایی را باید اتخاذ کرد که نظام های آموزشی دانشگاه‌ها در قرن حاضر دنبالهروی صرف نباشند، بلکه هم گام با رشد و پیشرفت بشری به بازسازی و باز آفرینی خود بپردازند. در این مقاله ابتدا به بررسی فناوری اطلاعات و ارتباطات وکاربردهای آن در آموزش دانشگاهی در زمینه های مختلف تدریس، یادگیری، ابزارهای کمک آموزشی، کتابخانه های مجازی وآموزش از راه دور پرداخته شده و در انتها پیشنهاد هایی جهت بهبود آموزش در دانشگاه‌ها ارایه شده است.
آموزش الکترونیکی- مجازی
بهرام صالح صدق پور؛ شراراه میرزایی
چکیده
هدف از انجام این پژوهش بررسی نگرش اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها نسبت به آموزش مجازی (الکترونیکی) که به روش سنتی، روش مجازی و هر دو روش صورت می‌گیرد، می‌باشد. روش تحقیق این مطالعه از نوع علی- مقایسه‌ای است. جامعه آماری تحقیق نیز شامل استادان شاغل به کار در دانشکده های فنی و علوم پایه دانشگاه‌های شهر تهران می‌باشد. روش نمونه گیری، به صورت ...
بیشتر
هدف از انجام این پژوهش بررسی نگرش اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها نسبت به آموزش مجازی (الکترونیکی) که به روش سنتی، روش مجازی و هر دو روش صورت می‌گیرد، می‌باشد. روش تحقیق این مطالعه از نوع علی- مقایسه‌ای است. جامعه آماری تحقیق نیز شامل استادان شاغل به کار در دانشکده های فنی و علوم پایه دانشگاه‌های شهر تهران می‌باشد. روش نمونه گیری، به صورت تصادفی طبقه‌ای نسبتی است. ابزار به کار رفته در این پژوهش شامل پرسشنامه نگرش اعضای هیئت علمی نسبت به آموزش الکترونیک می‌باشد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیل و اریانس چند متغیری استفاده گردیده است. نتایج، حاکی از آن است که: 1- عامل کاهش تعامل بین استاد و دانشجو در اعضای هیئت علمی که به روش سنتی آموزش می‌دهند از گروهی که به هر دو روش تدریس می‌کنند، بیشتر است. 2- عامل توسعه مهارت در آموزش مجازی در اعضای هیئت علمی که به روش مجازی و هر دو روش تدریس می‌کنند، کمتر است. 3- آگاهی به آموزش مجازی در اعضای هیئت علمی که به روش سنتی تدریس می‌کنند از گروهی که به هر دو روش آموزش می‌دهند، کمتر است. به طور کلی، به نظر می‌رسد افرادی که در زمینه آموزش مجازی آگاهی دارند، توسعه مهارت، عامل گرایش آنها به آموزش مجازی است. در حالی که افرادی که در باره آموزش مجازی آگاهی ندارند به دلیل نوع تعامل در این شیوه و همچنین عدم آگاهی نسبت به این آموزش به آن گرایش نشان نمی‌دهند.
