نوع مقاله : مقاله پژوهشی-شماره انگلیسی

نویسندگان

• امیر فاضل
• آزین هرندی

گروه مدیریت بازرگانی، مجتمع آموزش عالی بافت، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

چکیده

پیشینه و اهداف: استفاده از فناوری دیجیتال برای آموزش و یادگیری، دهه ها مورد بحث قرار داشت، امّا اکنون و در دوره پسا کرونا، به دلیل مشکلات دوران همه گیری کوید19، در کانون توجه بسیاری از نهادهای آموزشی قرار گرفته است. تأثیر کوید 19، در کوتاه مدت، شیوه تحصیل و یادگیری را با تحول عظیمی روبروکرد و حتی برخی از فعالیت های آموزشی را کاملا مسدود کرد. در نتیجه متولیان امر آموزش، به جایگزین های دیگری برای یادگیری حضوری یا سنتی روی آوردند. از برنامه های بسیار مهم و جدی که از سمت نهادهای آموزشی و در آن دوران و در حال حاضر و دوره پسا کرونا مطرح و انجام می شود، استفاده از آموزش مجازی است. کیفیت طراحی و ارائه آموزش مجازی مانند آموزش حضوری به دروندادهای متعددی از قبیل مدرس، یادگیرنده، ابزارهای فناورانه و طراحی آموزش، نظام منابع مالی، سیاست های آموزشی و نظایر آن بستگی دارد. از میان عوامل برشمرده، مدرسان این دوره ها دارای اهمیت ویژه ای هستند. بنابراین با توجه به تغییرنقش مدرسان، مهارت های قبلی آنان دیگر نمی تواند پاسخگو باشد و مدرسان علاوه بر کسب مهارت های لازم در محیط یادگیری سنتی، نیازمند توانمندسازی در زمینه های مختلفی هستند که مهم ترین گام در دستیابی به این مهم شناسایی مهارت های مدرسان در زمینه آموزش مجازی است. امروزه کمتر دانشگاهی قادر است بدون ارائه دوره های آموزشی برای توانمندسازی اعضای هیئت علمی خود بهبود و توسعه یابد و این امر در دوره پسا کرونا که دانشگاه ها تاکید بسیاری بر آموزش مجازی دارند، از اهمیت دو چندانی برخوردار است. این بدان دلیل است که در دوره کرونا و پسا کرونا و تاکید بر آموزش مجازی در نظام آموزش عالی و افزایش کاربرد آن نیازمند دانش، مهارت و تواناییهای ویژه ای برای اساتید می باشد، که برای دستیابی به این مهم شناسایی مهارت های مدرسان در آموزش مجازی ضروری به نظر می رسد. توجه به این مهارت ها سبب بالندگی اساتید و در نتیجه بهبود کیفیت آموزش مجازی خواهد شد. به ویژه آن که مطالعه قابل ذکری برای دوره پسا کرونا و در زمنیه موضوع تحقیق مشاهده نشد و بارویکردهای تحلیل محتوا و دلفی فازی مطالعه ای در مورد شناسایی و تبیین مهارت های آموزشی مدرسان جهت آموزش مجازی وجود ندارد. بنابراین هدف مطالعه حاضر، شناسایی و تبیین مهارت های اعضای هیئت علمی در آموزش مجازی در دوره پساکرونا به صورت دقیق و با استفاده از رویکردهای تحلیل محتوا و دلفی فازی و ارائه یک الگوی مفهومی می باشد.
روش‌ها‌: این پژوهش کاربردی و توصیفی است و برای جمع آوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحقیق ترکیبی مصاحبه، تحلیل محتوا و دلفی فازی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق جهت مصاحبه، روش تحلیل محتوا و دلفی فازی 20 نفر از خبرگان و اساتید دانشگاه شهید باهنرکرمان می باشند. داده ها با مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته جمع آوری شد. سپس با روش تحلیل محتوای قراردادی کلیه مصاحبه ها بررسی گردید و مهارت های اعضای هیئت علمی جهت آموزش مجازی در دروه پسا کرونا استخراج و شناسایی شد. سپس در 4 مرحله نظرسنجی و  با استفاده از روش دلفی فازی مهارتها پالایش و تبیین شدند.
یافته‌ها: در مصاحبه با خبرگان با دو سوال اصلی مهارت ها و یا شایستگی های اعضای هیئت علمی جهت آموزش مجازی در پسا کرونا سنجیده شد. نتایج حاصل از بخش کیفی شامل 452 کد اولیه بود که بعد از کاهش داده ها و ادغام عبارات همپوشان به 31  کد اصلی و 5 طبقه اصلی کاهش یافت. این 5 طبقه اصلی شامل مهارت های اجتماعی- اخلاقی، فنی- فناوری، آموزشی- یادگیری، فردی- مدیریتی، ونظارتی- حمایتی می باشد. سپس با پرسشنامه 31 مهارت شناسایی شده جهت پالایش و تایید و در 4 مرحله مورد بررسی قرار گرفت. خبرگان با بررسی مهارت ها، همه آن ها را با رویکرد دلفی فازی مورد تایید قرار دادند.
نتیجه‌گیری: در این مطالعه مشخص شد که 31 مهارت برای مدرسین آموزش مجازی مد نظر می باشد که دراین بین می توان گفت که 12 مهارت تسهیلگری اجتماعی و مشاوره مناسب، مدیریت تعارض، تعهدحرفه ای و اخلاقی، راهبردها و کاربردهای نظریه های یادگیری، مهارت دانشوری و پژوهشی، مهارت تسهیل فرایند آموزش، سخنرانی برخط، مهارت تشویقی و انگیزشی، مهارت سازمانی و عملیاتی، حفظ ارتباط با دانشجو پس از اتمام دوره، بازخورد، و نظارت بر فعالیتهای یادگیری، که در همان دور اول روش دلفی فازی تایید شدند، مهم ترین مهارت های آموزش مجازی می باشد و بنابراین باید براین مهارت ها در دوره های مجازی پسا کرونا تاکید بیشتری گردد. 

کلیدواژه‌ها

• آموزش مجازی
• نیازها و مهارت های اعضای هیات علمی
• پسا کرونا
• تحلیل محتوا
• دلفی فازی

موضوعات

• آموزش الکترونیکی

عنوان مقاله [English]

Identifying and explaining the skills of academic staff members for virtual education in post-Corona: Providing a conceptual model

نویسندگان [English]

• A. Fazel
• A. Harandi

Business Management Department, Baft Higher Education Center, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran

چکیده [English]

Background and Objectives: The use of digital technology for teaching and learning has been discussed for decades, but now and in the post-Corona era, due to the problems of the COVID-19 pandemic, it has become the focus of many educational institutions. The effect of COVID-19, in a short period, brought about a huge change in the way of education and learning and even completely blocked some educational activities. As a result, education administrators have turned to other alternatives to replace face-to-face or traditional learning. Virtual education is one of the very important and serious programs proposed and carried out by educational institutions in that era, now and in the post-Corona period. The quality of designing and providing virtual education, like face-to-face education, depends on several inputs such as the teacher, learner, technological tools and education design, financial resources system, educational policies, and so on. Among the listed factors, the lecturers of these courses are of special importance. Therefore, according to the change in the teachers’ role, their previous skills can no longer be answered, and teachers, in addition to acquiring the necessary skills in the traditional learning environment, need empowerment in various fields, which is the most important step in achieving this important identification. Today, few universities can improve and develop without providing training courses to empower their faculty members, and this is doubly important in the post-Corona period when universities place a lot of emphasis on virtual education. This is because in the Corona and post-Corona period the emphasis on virtual education in higher education and increasing its use, requires special knowledge, skills, and abilities for professors To achieve this, identifying the skills of lecturers in virtual education, it seems essential and paying attention to these skills will lead to the growth of professors and as a result, improve the quality of virtual education. In particular, there is no significant study for the post-Corona period in the context of the research topic, and there is no study on identifying and explaining the teaching skills of teachers for virtual education using the methods of content analysis and fuzzy Delphi. Therefore, the present study aims to identify and explain the skills of academic staff members in virtual education in the post-Corona period in a precise manner using the approaches of content analysis and fuzzy Delphi and presenting a conceptual model.
Materials and Methods: This research is an applied and descriptive research and the combined research methods of interview, content analysis, and fuzzy Delphi were used to collect and analyze information. The statistical population of the research is 20 experts and professors of the Shahid Bahonar University of Kerman. Data were collected through in-depth and semi-structured interviews. Then, all the interviews were analyzed with the method of content analysis, and the skills were extracted and identified. Then, skills were refined and explained in four survey stages using the fuzzy Delphi method.
Findings: In the interview with the experts, two main questions were used to measure the skills and competencies of academic staff members for virtual education in the post-Corona period. The results of the qualitative section included 452 initial codes, which were reduced to 31 main codes and five main categories after data reduction and merging overlapping terms. These five main classes include moral-social, technical-technological, educational-learning, individual-managerial, and supervisory-supportive skills. Then, with a questionnaire, 31 identified skills were examined for refinement and confirmation in four stages. By examining the skills, the experts approved all of them with the fuzzy Delphi approach.
Conclusions: In this study, it was determined that 31 skills are considered for virtual education teachers. In the meantime, we can safely say that 12 skills of social facilitation and appropriate counseling, conflict management, professional and ethical commitment, strategies and applications of learning theories, scholarly and research skills and knowledge sharing, skills to facilitate the teaching process, online lectures, encouraging and motivational skills, administrative and operational organizational skills, maintaining communication with students after completing the course, feedback, and monitoring learning activities, which were approved in the first round of the fuzzy Delphi method, are the most important skills of virtual education. Therefore, more emphasis should be placed on these skills in the post-Corona era in virtual courses. 

کلیدواژه‌ها [English]

• Virtual education
• Skills of faculty members
• Post-corona
• Content analysis
• Fuzzy delphi

COPYRIGHTS 
© 2024 The Author(s).  This is an open-access article distributed under the terms and conditions of the Creative Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0) (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/)