نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• نسترن زنجانی ¹
• زهره سادات میرمقتدایی ²
• داوود رسولی ³

¹ گروه مهندسی کامپیوتر، دانشکده غیردولتی غیر انتفاعی رفاه، تهران، ایران

² گروه یادگیری الکترونیکی در علوم پزشکی، دانشکده مجازی آموزش پزشکی و مدیریت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

³ گروه آموزش پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

چکیده

پیشینه و اهداف: با توجه به ماهیت در حال تحول علوم پزشکی، لازم است دانشجویان پزشکی علاوه بر دانش حرفه‌ای، مهارت‌های یادگیری مادام العمر مانند خودراهبری را نیز کسب کنند تا بتوانند با پیشرفت روزافزون دانش در این حوزه همگام شوند. به‌کارگیری رویکرد جیگسا، به‌عنوان یک روش مشارکتی، فرصتی را برای غلبه بر محدودیت‌های رویکردهای سنتی تدریس فراهم می‌‌کند و می‌‌تواند مشارکت داوطلبانه‌ دانشجویان در کلاس، یادگیری خودراهبر و کیفیت یادگیری را افزایش دهد. در روش جیگسا، هر گروه در مورد یک موضوع خاص مطالعه می‌کند و سپس، به گروه بزرگتری از هم‌کلاسان خود در مورد آن آموزش می‌دهد. با وجود این‌که ابعاد مختلف رویکرد روش جیگسا، کلاس معکوس و یادگیری خودراهبر مورد مطالعه قرار گرفته است؛ اثربخشی روش جیگسا در یک کلاس معکوس مجازی بر مهارت یادگیری خودراهبر دانشجویان به خوبی مطالعه نشده است. ازاین‌رو، پژوهش حاضر تأثیر این روش تدریس را در کلاس معکوس مجازی بر مهارت یادگیری خودراهبر دانشجویان مورد بررسی قرار می‌‌دهد.
روش‌ها‌: پژوهش حاضر، یک پژوهش نیمه تجربی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون، گروه مداخله (گروه جیگسا) و گروه کنترل است که هر دو در یک کلاس معکوس مجازی  شرکت کردند. شرکت‌کنندگان 50 نفر (هر گروه 25 نفر) دانشجوی کارشناسی ارشد رشته‌ آموزش پزشکی دانشکده‌ مجازی دانشگاه علوم پزشکی تهران در درس روش تحقیق بودند. پرسش‌نامه‌ ارزشیابی یادگیری خودراهبر در محیط آموزش الکترونیکی، در این پژوهش استفاده شده است. به این منظور، ابتدا محتوا آماده شد و تمامی‌ منابع شامل متون، برنامه درسی و جدول زمانی توسط مدرس در یک سیستم مدیریت محتوای (LMS) سفارشی بارگذاری شد. دانشجویان موظف بودند مطالب آموزشی را مرور کنند، تکالیف را انجام دهند و در یک زمان‌بندی از قبل برنامه‌ریزی شده، ارسال کنند. استاد از روش یادگیری مسأله‌محور در جلسات مجازی استفاده می‌کرد که در آن، یک مشکل یا سناریو ارائه می‌شد و دانشجویان می‌بایست به‌صورت انفرادی، براساس دانش خود و از طریق چت خصوصی مشکل را حل می‌کردند. در مرحله‌ آخر، همه‌ دانشجویان با یکدیگر گفتگو می‌کردند تا به درک مشترکی از مسأله برسند. در گروه مداخله، دانشجویان به 5 گروه 5 نفره، تقسیم و محتوای طرح درس، بین گروه‌ها تقسیم شد. گروه‌های جیگسا، موضوعات را به گروه‌های خبره اختصاص دادند و به‌صورت مشترک یادگرفتند و سپس در گروه‌های خانگی از روش آموزش معکوس مجازی برای آموزش سایر دانشجویان استفاده کردند. اعضای گروه‌ها، در پایان هر جلسه‌ آموزشی فرصت تبادل نظر و بحث در مورد مطالب آموخته شده را داشتند. در گروه کنترل، تمامی‌ مراحل توسط استاد انجام شد. در مرحله‌ ارزشیابی، هر یک از اعضای گروه براساس تمام مواد آموزشی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج، نشان داد که میزان یادگیری خودراهبر در هر دو کلاس معکوس مجازی که توسط استاد یا دانشجو اداره می‌‌شد، افزایش یافته است؛ اما تفاوت معنی‌داری در گروه مداخله (جیگسا) مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به مزایای آموزش مجازی و قابلیت‌های مؤثر آن در آموزش پزشکی، ادغام این رویکرد در برنامه‌های درسی فعلی دانشگاه‌ها، مفید به نظر می‌رسد. این مطالعه، بیان ‌می‌‌کند که چگونه رویکردهای آموزشی چهره به چهره می‌‌تواند به طور مؤثر در یک محیط مجازی، پیاده‌سازی شود. مدرسان، می‌‌توانند روش به‌کار رفته در این پژوهش را برای تقویت همکاری دانشجویان، بهره‌بردای بیشتر از امکانات آموزش الکترونیکی و کاهش کاستی‌های آموزش مجازی در جلب مشارکت دانشجویان، به‌کار برند. اگر کلاس درس معکوس مجازی، به همراه رویکرد جیگسا اجرا شود، مهارت‌های یادگیری خودراهبر دانشجویان بهبود می‌‌یابد.

کلیدواژه‌ها

• کلاس معکوس
• جیگسا
• یادگیری خودراهبر

20.1001.1.20080441.1402.17.4.7.2

موضوعات

• آموزش الکترونیکی- مجازی

عنوان مقاله [English]

The effect of implementing jigsaw method in the virtual flipped classroom on self-directed learning skill of medical students

نویسندگان [English]

• N. Zanjani ¹
• z. Mirmoghtadaie ²
• D. Rasouli ³

¹ Department of computer engineering, Refah College University, Tehran, Iran

² Department of e-Learning, Virtual School of Medical Education and Management, Shahid Beheshti University of Medical Sciences (SBMU), Tehran, Iran

³ Department of Medical Education, School of Medicine, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

چکیده [English]

Background and Objectives: Due to the evolving nature of medical sciences, it is necessary for medical students to acquire life-long learning skills such as self-direction in addition to professional knowledge so that they can keep up with the ever-increasing advancement of knowledge in this field. Using the jigsaw approach, as a collaborative method, provides an opportunity to overcome the limitations of traditional teaching approaches and can increase students' voluntary participation in class, self-directed learning, and learning quality. In the Jigsaw method, each group studies a specific topic and then teaches a larger group of classmates about it. Although different aspects of the jigsaw approach, flipped classroom and self-directed learning have been studied, the effectiveness of the jigsaw method in a virtual flipped classroom on students' self-directed learning skills has not been well studied. Therefore, the current research examined the effect of this teaching method in the virtual flipped classroom on students' self-directed learning skills.
Methods: The current research was semi-experimental research with pre-test, post-test, intervention group (jigsaw group) and control group, both of which participated in a virtual inverted classroom. The participants were 50 people (25 people in each group) who were master's students in the field of medicine in the course of research methods. Self-directed learning evaluation questionnaire in the e-learning environment was used in this research. For this purpose, the content was first prepared and all the resources including texts, curriculum and timetable were loaded by the teacher in a customized content management system (LMS). Students were required to review course material, complete assignments, and submit in a pre-planned schedule. The instructor used the problem-based learning method in virtual sessions where a problem or scenario was presented and the students had to solve the problem individually based on their knowledge and through private chat. In the last stage, all the students talked with each other to reach a common understanding of the problem. In the intervention group, students were divided into 5 groups of 5 and the content of the lesson plan was divided between the groups. Jigsaw groups assigned topics to expert groups and learned collaboratively, and then in home groups, they used the virtual inverted teaching method to teach other students. At the end of each training session, the members of the groups had the opportunity to exchange opinions and discuss the learned material. In the control group, all steps were performed by the teacher. In the evaluation stage, each member of the group was evaluated based on all educational materials.
Findings: The results showed that self-directed learning enhanced in both virtual inverted classes managed by the teacher or the student, but a significant difference was observed in the intervention group (Jigsaw).
Conclusion: Considering the advantages of virtual education and its effective capabilities in medical education, the integration of this approach in the current curricula of universities seems inevitable. This study showed how face-to-face educational approaches could be effectively implemented in a virtual environment. Educators can use the method used in this research to strengthen student collaboration in order to make more use of e-learning facilities and reduce the shortcomings of virtual education in attracting student participation. If the virtual flipped classroom is implemented along with the jigsaw approach, students' self-directed learning skills would improve.

کلیدواژه‌ها [English]

• Flipped Classroom
• Jigsaw
• Self-Directed Learning

COPYRIGHTS 
©2023 The author(s). This is an open access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution (CC BY 4.0), which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, as long as the original authors and source are cited. No permission is required from the authors or the publishers.