استانداردسازی پرسش‌نامه حضور (PQ3) در محیط‌‌های یادگیری مجازی: ترجمه و رواسازی فارسی پرسش‌نامه حضور

خزایی, ثریا; عارفی, محبوبه

doi:10.22061/tej.2022.8270.2643

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

گروه آموزش عالی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

https://doi.org/10.22061/tej.2022.8270.2643

چکیده

پیشینه و اهداف: با ظهور یادگیری الکترونیکی چشم‌انداز آموزشی تغییر یافت. به دنبال این تغییرات و جداسازی فراگیران در دوره‌‌های آموزش مجازی یک حس انزوا و بیگانگی پدید آمد و به تهدیدی برای یادگیری در این دوره‌‌ها تبدیل شد. نرخ ترک تحصیل از دوره‌های آموزش الکترونیکی در حدود 40% در مقایسه با 10% در دوره‌های دانشگاهی مستند شده است؛ به عبارت دیگر در مراکز آموزشی آنلاین بیش از 50% از یادگیرندگان ترک تحصیل کردند. چالشهای مربوط به فرسایش و ترک تحصیل منجر شد تا حفظ دانشجو یک عامل تعیین کننده در رتبه بندی علمی قلمداد گردد و این رتبه بندی در نهایت از اعتبار، رتبه علمی و مهم‌ترین معیارهای موفقیت برای مؤسسات آموزش عالی حمایت کند؛ بنابراین حس حضور به‌عنوان عامل مهم مطرح شد؛ زیرا با اعمال مناسب حس حضور در محیط یادگیری الکترونیکی نه تنها نرخ ترک تحصیل کاهش یافت بلکه منجر به یادگیری بهتر فراگیران شد. بنابراین مطالعه حاضر به ترجمه و اعتبارسنجی پرسش‌نامه حضور نسخه 3 (PQ3) پرداخت تا برای اولین بار در ایران با بررسی ساختار عاملی، روایی و پایایی ابزار پرسش‌نامه حضور بتوان در بسترهای متنوع محیط‌‌های یادگیری مجازی از آن استفاده کرد.
روش‌ها‌: جامعه پژوهش در این مطالعه توصیفی، کلیه دانشجویان شرکت‌کننده در دوره‌‌های یادگیری مجازی دانشگاه‌های تهران در سال تحصیلی 1400- 1399 بود که از این میان330 دانشجوی کارشناسی ارشد و دکتری به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و با ابزار پیمایشی حضور ویتمر و سینگر (26) پاسخ دادند و از این میان 200 پرسش‌نامه قابل‌تحلیل بود.
یافته‌ها: براساس نتایج تحلیل عاملی اکتشافی به روش مؤلفه‌های اصلی 4 عامل (درگیرکردن، کیفیتِ رابط کاربری، حمایت حسی و عامل انطباق- غوطه‌وری) با توجه به تعداد ارزش‌های ویژه بالاتر از 1 استخراج و انتخاب شدند. این 4 عامل با توان 07/89 درصد، تغییرات کل حضور در محیط‌های یادگیری مجازی را تبیین می‌کردند. نتایج آزمون آلفای کرونباخ برای بررسی پایایی آزمون نشان داد کل ابزار از همسانی مطلوبی (98/0) برخوردار است. نتایج آلفای کرونباخ برای خرده مقیاس‌ها 94/0 الی 97/0 بود. نتایج تحلیل عاملی تأییدی برای بررسی روایی سازه نشان داد ساختار پرسش‌نامه برازش قابل قبولی با داده‌ها دارد و کلیه شاخص‌های نیکویی برازش، مطلوب بودن مدل را تأیید کردند.
نتیجه‌گیری: براساس نتایح تحلیل عاملی تأییدی، مرتبه دوم عامل‌های درگیرکردن، حمایت حسی، عامل انطباق- غوطه‌وری و کیفیتِ رابط کاربری به ترتیب 69، 65، 89 و 71 درصد از واریانس حضور در محیط یادگیری مجازی را تبیین می‌کردند؛ بنابراین نتایج به‌دست آمده حاکی از روایی و پایایی مطلوب و قابل‌قبول بودن عوامل ساختاری نسخه ترجمه شده پرسش‌نامه حضور برای استفاده در پژوهش‌‌های مربوط به محیط‌‌های مجازی در بین فراگیران ایرانی است.

کلیدواژه‌ها

20.1001.1.20080441.1401.16.3.3.9

موضوعات

محیط های یادگیری مبتنی بر فناوری

عنوان مقاله [English]

Standardization of the presence questionnaire (PQ3) in virtual learning environments: Persian translation and validation of the presence questionnaire

نویسندگان [English]

S. Khazai
M. Arefi

Higher Education Department, Faculty of Education Sciences and Psychology, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran

چکیده [English]

Background and Objectives: With the advent of e-learning, the educational perspective has changed. Following these changes and the separation of learners by the e-learning courses, a sense of isolation and alienation has been created which has even become a threat to learning in these courses. The dropout rate from e-learning courses is about 40% compared to that of 10% in university courses; In other words, more than 50% of learners drop out of online training centers. Challenges related to erosion and dropout have made student retention a determining factor in academic rankings, and this ranking ultimately supports credibility, academic rank, and the most important criteria for success for higher education institutions; therefore, the sense of presence was considered as an important factor because with the proper implementation of the sense of presence in the e-learning environment, not only the dropout rate was reduced but also it led to better learning of the learners. Therefore, the present study focused on translating and validating the Presence Questionnaire version 3 (PQ3) so that for the first time in Iran, by examining the factor structure, validity and reliability of the Presence Questionnaire tool, it can be used in various contexts of virtual learning environments.
Methods: The statistical population of this descriptive study included all students participating in virtual learning courses of Tehran universities in the academic year of 1399_1400 (2020-2021). Among these students, 330 Master’s and PhD students were chosen through simple random sampling method. They responded using Witmer and Singer Presence Questionaire [26 but only 200 questionaires were analyzable.
Findings: Based on the results of exploratory factor analysis by principal component method, four main factors (that is, involvement, sensory support, interface quality, and adaptation/immersion) were extracted and selected according to the number of eigenvalues above 1. These four factors, with the power of 89.7 percent, explained the change in the total presence in virtual learning environments. The results of Cronbach's alpha test which was used to evaluate the reliability of the test showed that the whole tool enjoys a desirable consistency (0.98). The results of Cronbach's alpha for subscales ranged from 94.0 to 97.0. The results of confirmatory factor analysis to evaluate the construct validity showed that the questionaire structure had an acceptable fit with the data and all goodness indicators confirmed the suitability of the model.
Conclusion: Based on the results of the second order confirmatory factor analysis, the factors of involvement, sensory support, adaptation/immersion, and interface quality explained 69, 65, 89, and 71 percent of the variance of presence in virtual learning environments, respectively. Thus, the obtained results indicate the validity, reliability, and acceptability of the structural factors of the translated version of the presence questionaire to be used in researches related to virtual environment among Iranian learners.

کلیدواژه‌ها [English]

presence
reliability
validity
standardization
virtual learning environments

COPYRIGHTS
©2022 The author(s). This is an open access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution (CC BY 4.0), which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, as long as the original authors and source are cited. No permission is required from the authors or the publishers.

مراجع

[1] Duffy TM, Kirkley J. (Eds.) Learner Centered Theory and Practice in Distance Education: Cases From Higher Education. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates; 2004.

[2] Allen IE, Seaman J. Grade Level: Tracking Online Education in the United States. Babson Survey Research Group. Babson College, 231 Forest Street, Babson Park, MA 02457; 2015 Feb.

[3] Garrison DR. E-learning in the 21st century: A framework for research and practice. Routledge; 2011 Mar 1.

[4] Anglin GJ, Morrison GR. An analysis of distance education research: Implications for the instructional technologist. Quarterly Review of Distance Education. 2000;1(3):189-94.

[5] Cavanaugh C, Gillan KJ, Kromrey J, Hess M, Blomeyer R. The effects of distance education on k-12 student outcomes: A meta-analysis. Learning Point Associates/North Central Regional Educational Laboratory (NCREL): 2004 Oct.

[6] Dean PJ, Stahl MJ, Sylwester DL, Peat JA. Effectiveness of combined delivery modalities for distance learning and resident learning. Quarterly Review of Distance Education. 2001;2(3):247-54.

[7] Clinefelter DL, Aslanian CB. Online College Students 2012. Comprehensive Data on Demands and Preferences. 2012.

[8] Dahlstrom E. ECAR study of undergraduate students and information technology. Louisville, CO: EDUCAUSE Center for Applied Research. 2012.

[9] Simonson M, Smaldino S, Albright M, Zvacek S. Teaching and Learning at a Distance: Foundations of Distance Education (5th ed.). Boston: MA: Pearson; 2012.

[10] Nicola M, Alsafi Z, Sohrabi C, Kerwan A, Al-Jabir A, Iosifidis C, Agha R. The socio-economic implications of coronavirus pandemic (COVID-19): A review. International Journal of Surgery. 2020; 78, 185.

[11] Viner RM, Russell SJ, Croker H, Packer J, Ward J, Stansfield C, Booy R. School closure and management practices during coronavirus outbreaks including COVID-19: a rapid systematic review. The Lancet Child & Adolescent Health. 2020;‏ 4(5): 397-404.

[12] Ng YM, Peggy PL. Coronavirus disease (COVID-19) prevention: Virtual classroom education for hand hygiene. Nurse Education in Practice. ‏ 2020; 45: 102782.

[13] Moskaliuk J, Bertram J, Cress U. Training in virtual environments: putting theory into practice. Ergonomics. 2013; 56(2): 195-204.

[14] Simonson M, Smaldino S, Zvacek SM. (Eds.). Teaching and learning at a distance: Foundations of distance education. American Journal of Distance Education. 2014.

[15] Simonson M, Zvacek SM, Smaldino S. Teaching and Learning at a Distance: Foundations of Distance Education 7th Edition. IAP; 2019 .

[16] Wei CW, Chen NS. A model for social presence in online classrooms. Educational Technology Research and Development. 2012; 60(3), 529-545. ‏

[17] Xenos, M. Prediction and assessment of student behavior in open and distance education in computers using Bayesian networks. Computers & Education. 2004; 43(4): 345–359.

[18] Hill J R, Song L, West R E. Social learning theory and web-based learning environments: A review of research and discussion of implications. The American Journal of Distance Education. 2009; 23(2): 88-103. ‏

[19] Lehman RM, Conceição SC. Creating a Sense of Presence in Online Teaching: How to" Be There" For Distance Learners.New York: John Wiley & Sons; 2010.

[20] De Leo G, Diggs L A, Radici E, Mastaglio T W. Measuring sense of presence and user characteristics to predict effective training in an online simulated virtual environment. Simulation in Healthcare. 2014; 9(1): 1-6.

[21] Messinis I, Saltaouras D, Pintelas P, Mikropoulos T. Investigation of the relation between interaction and sense of presence in educational virtual environments. In 2010 International Conference on e-Education, e-Business, e-Management and e-Learning: 2010 January: 428-431, IEEE.

[22] Zarif Sanaee, N. Assessing the criteria for the quality and effectiveness of e-Learning in higher education. Interdisciplinary Journal of Virtual Learning in Medical Sciences. 2011; 1 (3): 24-32. Persian.

[23] Lombard M, Ditton T. Measuring presence: a literature-based approach to the development of a standardized paper-and-pencil instrument. Presented at the 3rd International Workshop on Presence: Delft 2000: Pennsylvania, USA.

[24] Bartle R A. Virtual worlds: Why people play. In T. Alexander (Ed.), Massively Multiplayer Game Development 2 (pp. 3–18). Hingham: Charles River Media; 2005.

[25] Hersman B, Schroeder N. Strategies for designing engaging online kinesiology courses based on the community of inquiry model. Quest. 2017; 69(4): 480-493. ‏

[26] Witmer BG, Singer M J. Measuring presence in virtual environments: A presence questionnaire. Teleoperators and Virtual Environments. 1998; 7(3), 225-240. ‏

[27] Garrison D R, Anderson T, Archer W. Critical inquiry in a text-based environment: Computer conferencing in higher education. Internet and Highe Education.2000; 2(2–3): 87–105.

[28] Fink L D. Creating Significant Learning Experiences: An Integrated Approach to Designing College Courses. San Francisco: Jossey-Bass; 2003.

[29] Akyol Z, Garrison DR. Understanding cognitive presence in an online and blended community of inquiry: Assessing outcomes and processes for deep approaches to learning. British Journal of Educational Technology. 2011;42(2):233-50.

[30] Liu X, Magjuka RJ, Bonk CJ, Lee SH. Does sense of community matter? An examination of participants' perceptions of building learning communities in online courses. Quarterly Review of Distance Education. 2007;8(1):9.

[31] Rovai A P. Building sense of community at a distance. International Review of Research in Open and Distance Education. 2002; 5(2).

[32] Garrison DR, Anderson T, Archer W. Critical inquiry in a text-based environment: Computer conferencing in higher education. The internet and higher education. 1999; 2(2-3):87-105.

[33] Garrison DR. E-learning in the 21st century: A framework for research and practice. London, United Kingdom: Routledge; 2011 Mar 1.

[34] Garrison DR, Akyol Z. Role of instructional technology in the transformation of higher education. Journal of Computing in Higher Education. 2009 ;21(1):19-30.

[35] Arbaugh JB. An empirical verification of the community of inquiry framework. Journal of Asynchronous Learning Networks. 2007;11(1):73-85.

[36] Law KM, Geng S, Li T. Student enrollment, motivation and learning performance in a blended learning environment: The mediating effects of social, teaching, and cognitive presence. Computers & Education. 2019; 136:1-2.

[37] Garrison DR, Cleveland-Innes M. Facilitating cognitive presence in online learning: Interaction is not enough. The American journal of Distance Education. 2005 Sep 1;19(3):133-148.

[38] Kozan K, Richardson JC. Interrelationships between and among social, teaching, and cognitive presence. The Internet and Higher Education. 2014 ; 21:68-73.

[39] Esfijani A. [Translation of Creating a sense of presence in online teaching: How to" be there" for distance learners]. Lehman, Rosemary M, and Simone CO Conceição (Author). Isfahan: Isfahan University Press; 2015. Persian.

[40] McKerlich R, Anderson T. Community of inquiry and learning in immersive environments. Journal of Asynchronous Learning Networks. 2007; 11(4).

[41] Slater M, Usoh M, Steed A. Depth of presence in virtual environments. Teleoperators & Virtual Environments. 1994;3(2):130-44.

[42] Barfield W, Hendrix C. The effect of update rate on the sense of presence within virtual environments. Virtual Reality. 1995; 1(1): 3-15.

[43] Wang Y, Fang WC, Han J, Chen NS. Exploring the affordances of WeChat for facilitating teaching, social and cognitive presence in semi-synchronous language exchange. Australasian Journal of Educational Technology. 2016; 32(4).

[44] taghizade A, hatami J, fardanesh H, noroozi O. [Validating the Persian version of the Community of Inquiry framework survey instrument in web-based learning environments]. Quarterly of Educational Measurement. 2018; 8(31): 47-63. Persian.

[45] Witmer B G, Jerome C J, Singer M J. The factor structure of the presence questionnaire. Presence: Teleoperators & Virtual Environments. 2005; 14(3): 298-312. ‏

[46] Arbaugh J B, Cleveland-Innes M, Diaz S R, Garrison D R, Ice P, Richardson J C, Swan K P. Developing a community of inquiry instrument: Testing a measure of the community of inquiry framework using a multi-institutional sample. The Internet and Higher Education. 2008; 11(3-4): 133-136. ‏

[47] Shea P, Bidjerano T. Community of inquiry as a theoretical framework to foster — “Epistemic engagement” and — “Cognitive presence” in online education. Computers & Education. 2009; 52(3): 543−553.

نامه به سردبیر

سر دبیر نشریه فناوری آموزش، با تواضع انتشار نامه های واصله از نویسندگان و خوانندگان و بحث در سامانه نشریه را ظرف 3 ماه از تاریخ انتشار آنلاین مقاله در سامانه و یا قبل از انتشار چاپی نشریه، به منظور اصلاح و نظردهی امکان پذیر نموده است.، البته این شامل نقد در مورد تحقیقات اصلی مقاله نمی باشد.

توچه به موارد ذیل پیش از ارسال نامه به سردبیر لازم است در نظر گرفته شود:

[1]نامه هایی که شامل گزارش از آمار، واقعیت ها، تحقیقات یا نظریه ها هستند، لازم است همراه با منابع معتبر و مناسب باشند، اگرچه ارسال بیش از زمان 3 نامه توصیه نمی گردد

[2] نامه هایی که بجای انتقاد سازنده به ایده های تحقیق، مشتمل بر حملات شخصی به نویسنده باشند، توجه و چاپ نمی شود

[3] نامه ها نباید بیش از 300 کلمه باشد

[4] نویسندگان نامه لازم است در ابتدای نامه تمایل یا عدم تمایل خود را نسبت به چاپ نظریه ارسالی نسبت به یک مقاله خاص اعلام نمایند

[5] به نامه های ناشناس ترتیب اثر داده نمی شود

[6] شهر، کشور و محل سکونت نویسندگان نامه باید در نامه مشخص باشد.

[7] به منظور شفافیت بیشتر و محدودیت حجم نامه، ویرایش بر روی آن انجام می پذیرد.