نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران
چکیده
پیشینه و اهداف: ترسیم پرسپکتیو بهعنوان یکی از شیوههای بیان تصویری، نقش بسیار مهمی در فرآیند طراحی معماری دارد که کیفیات فضایی معماری را از دید ناظری ایستا بازگو میکند؛ لیکن این نحوه بیان تصویری که در غرب رایج میباشد، مطابقتی با نگاه معماری گذشته ایران که در آن فضا ناایستا و در حرکت بوده، ندارد. ازاینرو درصورتی که به دنبال ارائه یک روش در تطابق با نگاه هستیشناسانه مبتنی بر حکمت اسلامی- ایرانی باشیم، می‌توان از اصول فرایند نگاشت مدارک تصویری معماریِ گذشته ایران پرسید تا بر مبنای نتایج به دستآمده، روش جدیدی برای بیان تصویری پیشنهاد داد. در این مطالعه نگرش هنرمندان ایرانی به فضا در محیط نگارگری از یکسو و تاریخچه پرسپکتیو و مبانی مطرح در ترسیم پرسپکتیو از دیگر سو مورد مطالعه قرار گرفته است. انتظار میرود با بررسی این نگرش به فضا و بسط آن در چارچوب فکری حکمت اسلامی و با مداقه در جایگاه دو عنصر زمان و مکان در فضای فکری این دو جهان، نقطه افتراق دو نگرش غرب و ایران به فضا شناسایی شود.
روش‌ها: این مطالعه با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به مطالعه نگرش هنرمندان ایرانی به فضا در محیط نگارگری از یکسو و مبانی مطرح در ترسیم پرسپکتیو در غرب از دیگر سو میپردازد تا با مداقه در فضای فکری این دو جهان، نقطه افتراق به نگرش آنها نسبت به فضا را شناسایی نماید.
یافته‌ها: بر اساس نتایج این تحلیل، روش فراپرسپکتیو به عنوان رویه ترسیمی با رویکرد کلنگاری معرفی می گردد که حاصل تفکر در قواعد حاکم بر شیوههای ترسیمی گذشته ایران و تلفیق با اصول مطرح در پرسپکتیو خطی است. این روش با افزایش نقاط گریز، و به تبع آن افزایش میدان دید و نمایش حرکت، از واقع نمایی صرف به فرانمایی فضایی در حوزه ترسیمات معماری پیش میرود.
نتیجه‌گیری: با توجه به جایگاه ترسیمات فضایی در فرایند طراحی معماری و آموزش نحوه ترسیم پرسپکتیو در دروس پایه با دانشجویان معماری، و همچنین اهمیت آشنایی دانشجویان معماری با اصول مربوط به بیان تصویری و روشهای ترسیمی مربوط به آن، این مطالعه روش ترسیم کل نگر را معرفی نموده و آن را جهت ارائه به دانشجویان معماری پیشنهاد مینماید. روش پرسپکتیو کلنگار (فراپرسپکتیو) تلاش میکند تعبیری کارکردی از جهانبینی کمالگرایانه هنرمند ایرانی (آنگونه که پیش از این بوده) داشته باشد. این روش امکان تصویر همه جزئیات فضایی را در یک قاب فراهم میآورد و تصورِ فضایی مناسبی در بیننده ایجاد مینماید و موجب تسهیل فهم فضای معماری در فرایند طراحی معماری میگردد. همچنین امکان آموزش این روش بر مبنای اصول و قواعد حاکم بر پرسپکتیو خطی بهطوریکه برای دانشجویان معماری قابل فهم باشد، میسر است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Super- perspective: A perspective drawing method based on visual expression techniques in the old architecture
نویسندگان [English]
- M.A. Banihashemi
- H. Beyti
Architecture and Urbanism Department, Tabriz Islamic Art University, Tabriz, Iran
چکیده [English]
Background and Objectives:Visual expression techniques play an important role in providing technical information in the design process of architecture, but this way of expressing the image that is common in the West is not in accordance with our past architectural look. The perception of space in past architecture was not human-centered. So, if we are to seek a generalized approach and to conform to an ontological-based view of Islamic-Iranian wisdom, one can ask the principles of mapping the Iranian documentary image architecture in the past.
In this study, the attitude of Iranian artists to space in the painting environment on the one hand and the history of perspective and the principles of perspective drawing on the other hand have been studied. It is expected that by examining this view of space and expanding it in the intellectual framework of Islamic wisdom and by examining the status of two elements of time and place in the intellectual space of these two worlds, the point of difference between the two views of the West and Iran to space is identified.
Methods: On the one hand, this study uses a descriptive-analytical method to study the attitudes of Iranian artists to space in a gallery environment and on the other hand, expands intellectual framework of Islamic wisdom. Understanding this insight in the Iranian intellectual and cultural sphere can be interpreted in the form of colloquialism in the presentation of drawing documents.
Findings: In this regard, the hyper-process method as a graphing approach with the approach of increasing the points of escape and displacement of the lines is introduced; and consequently the field of view and motion from the mere point of view of spatial representation in the field of architectural drawings is increased.
Conclusion: Considering the place of spatial drawings in the process of architectural design and teaching how to draw perspectives in basic courses with architecture students, as well as the importance of familiarizing architecture students with the principles of visual expression and related drawing methods, this study Introduces and suggests it for presentation to architecture students. The hyper-process method tries to have a functional interpretation of the perfectionist worldview of the Iranian artist (as it was before). This method allows the image of all spatial details in one frame and creates a suitable spatial impression in the viewer and facilitates the understanding of architectural space in the architectural design process. It is also possible to teach this method based on the principles and rules governing linear perspective in a way that is understandable to architecture students.
کلیدواژه‌ها [English]
- Super-prospective
- Perspective
- Painting
- Visual expression
- Architectural Expression
COPYRIGHTS
©2020 The author(s). This is an open access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution (CC BY 4.0), which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, as long as the original authors and source are cited. No permission is required from the authors or the publishers.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله