آموزش ریاضی
الهام محمدزاده چیانه؛ حسین سلطان زاده
چکیده
پیشینه و اهداف: آموزش معماری به منظور توانمند نمودن دانشجویان جهت خلق فضاهایی سه بعدی برای فعالیتهای بشری و یا فراهم آوری محیطی بهتر برای جوامع بشری است. امروزه طیف وسیعی از فعالیتهای گوناگون در عرصههای مهارت، صناعت، خلاقیت، دانش، معرفت و حکمت، تحت عنوان کلی «آموزش معماری» در مدرسههای معماری جریان دارد. به طور معمول ...
بیشتر
پیشینه و اهداف: آموزش معماری به منظور توانمند نمودن دانشجویان جهت خلق فضاهایی سه بعدی برای فعالیتهای بشری و یا فراهم آوری محیطی بهتر برای جوامع بشری است. امروزه طیف وسیعی از فعالیتهای گوناگون در عرصههای مهارت، صناعت، خلاقیت، دانش، معرفت و حکمت، تحت عنوان کلی «آموزش معماری» در مدرسههای معماری جریان دارد. به طور معمول برنامه آموزشی در مدارس معماری معاصر مجموعهای است از دروس پایه که دانش طراحی را بسط میدهند، دروس تکنولوژی که شکل گیری علمی معماری را توسعه میدهند؛ دوره های هنری برای بیان معماری و در نهایت دروس طراحی، که ترکیبی از سه مورد قبلی بوده و بخش تعیینکننده آموزش طراحی می باشد. ضرورت آموزش ریاضی و کاربرد مؤثر مفاهیم آن در طراحی معماری از دغدغههای مهم برنامههای آموزشی دانشگاهها و مؤسسات معاصر بهشمار میرود. در نظام آموزشی معماری در ایران ریاضی به شیوه سنتی و مستقل از دورههای عملی طراحی و آموزش داده میشود و با دانش ریاضی به عنوان یک موضوع فرعی و بعضاً یک معضل در عرصه آموزش برخورد میشود. اساتید معماری همواره به مشکلات دانشجویان در درک مفاهیم ریاضیات و کاربرد آن در فرآیند طراحی و سازه اشاره میکنند. روش‌ها: در این راستا تحقیق حاضر درصدد است تا میزان توجه به ریاضیات در برنامه آموزش معماری را در برخی دانشگاههای منتخب خارجی و ایران مقایسه کند، تا با درکی جامع از چگونگی رویکرد این کشورها به جایگاه دانش ریاضی در برنامه های آموزشی خود بتواند به ایجاد زمینه طراحی الگوی آموزشی مناسب برای تلفیق این دانش با برنامههای درسی آموزش معماری در کشورمان کمک نماید. یافته‌ها: بررسی و مقایسه تطبیقی جایگاه دروس ریاضی در برنامه آموزشی دانشگاه های مختلف و اهداف آن، با روش تحقیق توصیفی تحلیلی و هدف کاربردی نشان میدهد، میانگین دروس ریاضی ارائه شده در مدارس معماری ایالت متحده در طول دوره آموزشی 3%؛ کشورهای آسیایی 2/2%، و در ایران 7/1% میباشد. بررسیهای این پژوهش بر لزوم هماهنگی روشهای آموزش ریاضی با تحولات جدید در فرآیند طراحی تأکید داشته و آن را مستلزم انتقال دانش ریاضی در قالب دورههای مستقل و ترکیبی با رویکرد مقدماتی، کاربردی، تکنولوژی و طراحی می‌داند. نتیجه‌گیری: دورههای ریاضیات و آموزش آن در معماری باید با تحولات جدید در فرآیند طراحی هماهنگی داشته باشد. این موضوع مستلزم تعریف دورههای جدید در زمینه کاربرد ریاضی در معماری، تاریخ ریاضی درمعماری و همچنین دورههای ترکیبی جهت انتقال دانش ریاضی به کارگاه های طراحی می باشد. سرفصل دروس ریاضیات به عنوان دروس مستقل آمادگی و پایه دانشجویان مهندسی با محتوای حساب دیفرانسیل و انتگرال، ریاضیات و یا ترکیب آنها بایستی مورد تجدید نظر قرار گیرد. این موضوع تعریف جدیدی برای ذات ارتباط بین معماری و ریاضیات خواهد داشت همانطور که در قرون وسطی نقش ریاضیات در طراحی در اولویت قرار داشت. با در نظر گرفتن کارگاه طراحی به عنوان هسته برنامه آموزشی معماری در سال اول و دوم تحصیلی با میانگین 40-36 واحد درسی در هر سال، لازم است کاربرد و معنای جدید ریاضیات در کارگاه های مقدماتی طراحی در دو مفهوم تحلیلی-منطقی و ساختاری مورد توجه قرار گیرد.
