آموزش الکترونیکی
یونس سخاوت؛ فرشته علیزاده؛ صمد روحی
چکیده
پیشینه و اهداف: فناوری واقعیت مجازی بهعنوان ابزاری مؤثر در آموزش مهارتها و مفاهیم مختلف شناخته شده است. آموزش و نهادینه کردن فرهنگ ترافیک از طریق رویکردهای نوین، امری ضروری برای کنترل و به حداقل رساندن ضرر و زیان ناشی از مشکلات رانندگی است. طی سالهای اخیر عنصر مربی مجازی، جهت افزایش تعامل و بهبود یادگیری آموزندگان به سیستم ...
بیشتر
پیشینه و اهداف: فناوری واقعیت مجازی بهعنوان ابزاری مؤثر در آموزش مهارتها و مفاهیم مختلف شناخته شده است. آموزش و نهادینه کردن فرهنگ ترافیک از طریق رویکردهای نوین، امری ضروری برای کنترل و به حداقل رساندن ضرر و زیان ناشی از مشکلات رانندگی است. طی سالهای اخیر عنصر مربی مجازی، جهت افزایش تعامل و بهبود یادگیری آموزندگان به سیستم هوشمند آموزشی افزوده شده است. آموزش از طریق مربی یا به‌اصطلاح «ویدیو مدلینگ» که جزو محتواهای آموزشی چندرسانهای است به نمونه‌های آموزشی گفته می‌شود که در آن یک مربی رویه انجام عملی را شرح میدهد. بررسی اثرات بهکارگیری مربی هوشمند مجازی در محتوای آموزشی چندرسانهای، یکی از حوزههای ویژة پژوهش در زمینه آموزش و یادگیری است که به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است. از طرفی در سالهای اخیر استفاده از فناوری و روشهای نوین در امر آموزش ترافیک بسیار مورد توجه قرار گرفته و کشورهای مختلف در این زمینه سرمایهگذاری قابل توجهی داشتهاند. با توجه به این امر، در پژوهش حاضر با توسعه و آزمایش بازی شبیهساز آموزش قوانین ترافیک (ترافیک_سیم)، تأثیر حضور مدرس هوشمند مجازی بر بهبود یادگیری کاربران و افزایش حس حضور آنها بررسی شد. هدف این تحقیق بررسی اثر حضور آموزشگر مجازی در آموزش قوانین رانندگی است. همچنین در گام بعدی، محقق قصد دارد میزان تاثیر آموزشگر مجازی را بر یادگیری و حس حضور کاربر در سناریوهای رانندگی بررسی کند.روش‌ها: برای ارائه محتوای آموزشی در بازی، شبیهساز ترافیک-سیم در دو نسخه شامل مدرس هوشمند مجازی (مربی محور) و فاقد آن (متنی-تصویری) طراحی و پیادهسازی شد. با استفاده از یک مطالعهی کاربر محور میزان یادگیری و حس حضور آزمون شوندگان در دو نسخهی مذکور از بازی ارزیابی و مقایسه شد. به‌منظور آزمون متغیرهای هدف، جامعه آماری 20 نفره از دانشجویان دانشگاه هنراسلامی تبریز انتخاب شد که بهصورت تصادفی به دو گروه کنترل یا آزمایش تخصیص یافتند. گروه آزمایش با استفاده از شبیهساز مربی محور و گروه کنترل با بهکارگیری شبیه ساز متنی-تصویری تحت آموزش قرار گرفتند. پس از تجربهی بازی شبیهساز توسط دو گروه، جهت تحلیل تأثیر حضور مربی هوشمند مجازی بر دو متغیر یادگیری و حس حضور، به ترتیب از دادههای مربوط به تعداد قوانین نقض شده در طول انجام بازی و نتایج پرسشنامه حس حضور برای دو گروه آزمایش و کنترل استفاده شد.یافته‌ها:تحلیلهای انجام شده در دو سطح آماری توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (آزمون t مستقل) نشان میدهد که استفاده از مدرس هوشمند مجازی، میتواند باعث بهبود یادگیری (05/0>p و 043/0=(18) tو00/3= SD و 00/5=M) و نیز افزایش حس حضور افراد (05/0>p و 023/0=(18) tو00/6= SD و 114=M) در روند آموزش مفاهیم ترافیک شود.نتیجه‌گیری: در پژوهش حاضر شبیهساز ترافیک_سیم به عنوان یک بازی جدی و با توجه به سناریوهای رانندگی در دنیای واقعی، جهت آموزش قوانین ترافیک طراحی و توسعه یافت. سپس به منظور بررسی تاثیر حضور آموزشگر مجازی بر یادگیری و حس حضور آموزندگان، دادههای مربوط به تعداد قوانین نقض شده در جریان بازی و پرسشنامه حس حضور گردآوری شد. نتایج حاصل از دادهها حاکی از این بود که حضور آموزشگر مجازی میتواند باعث افزایش حس حضور شرکتکنندگان و به تبع آن افزایش کیفیت فرایند یادگیری قوانین رانندگی شود. یافتههای ما حاکی از آن است که افراد پس از ارتکاب خطا و متذکر شدن توسط مربی مجازی سعی خواهند کرد استراتژیهای ایمنتری اتخاذ کرده و عملکرد خود را بهبود دهند. از طرفی حضور این عامل، سبب ایجاد تعامل اجتماعی میان کاربر و مدرس شده و میزان حس حضور فرد را افزایش میدهد. با توجه به نتایج به‌دست آمده از مطالعات گذشته و پژوهش حاضر میتوان به این نکته پی برد که مداخله یک عامل آموزشی مجازی، میتواند تأثیر مثبتی بر میزان یادگیری و همچنین میزان حس حضور افراد در روند شبیهساز رانندگی آموزش ترافیک داشته باشد. بنابراین میتوان از این عامل جهت بهبود روند یادگیری در موضوعات آموزشی بهره گرفت.
فناوری آموزش- تربیت معلم
فرهاد سراجی؛ رضا موحدی؛ منیر سیاحت خواه
چکیده
هدف این پژوهش بررسی میزان برخورداری مدرسان دانشگاههای مجازی ایران با مهارتهای تدریس در این دورههاست. مدرسان مجازی برای تدریس اثربخش در محیط مجازی به مهارت های متنوعی نیاز دارند که با توجه به ویژگیهای این محیط، غالبا با مهارتهای تدریس در محیط حضوری تفاوت دارند. در این پژوهش مدل واسطه الکترونیکی سالمن (2004) به عنوان مدل ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی میزان برخورداری مدرسان دانشگاههای مجازی ایران با مهارتهای تدریس در این دورههاست. مدرسان مجازی برای تدریس اثربخش در محیط مجازی به مهارت های متنوعی نیاز دارند که با توجه به ویژگیهای این محیط، غالبا با مهارتهای تدریس در محیط حضوری تفاوت دارند. در این پژوهش مدل واسطه الکترونیکی سالمن (2004) به عنوان مدل مبنا مد نظر گرفته است و برای تهیه پرسشنامه محقق ساخته علاوه بر این مدل، از پیشینه پژوهشهای مرتبط نیز استفاده شده است. نمونه آماری این پژوهش با استفاده نمونهگیری چندمرحلهای صورت گرفته و از سه دانشگاه مجازی مهر البرز، دانشگاه اصفهان و دانشگاه صنعتی سهند تعداد 387 دانشجوی دوره کارشناسی ارشد در پژوهش شرکت کردهاند. تحلیل دادهها با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی و آزمون t تک نمونهای صورت گرفت. نتایج نشان داد که مدرسان دانشگاههای مجازی از نه مهارت مورد نیاز برای تدریس در دورههای مجازی در هشت مهارت؛ اداره و طراحی فرآیند آموزش، تسلط بر نرمافزارها و پشتیبانی فناورانه، ترغیب دانشجویان به تأمل، ارزشیابی فرآیند یادگیری، بیان اهداف و چارچوب کلی دروس، طراحی فعالیتهای یادگیری و ارائه بازخورد و ملاحظه تفاوتهای فردی وضعیت مناسبی ندارند. همچنین آزمون کروسکال والیس نشان داد که بین این سه دانشگاه از لحاظ میزان برخورداری از مهارتهای تدریس مجازی تفاوت وجود دارد.
