روانشناسی فناوری آموزش
راضیه شیخ الاسلامی؛ مهدی محمدی؛ رضا ناصری جهرمی؛ مجید کوثری
چکیده
هدف اصلی از انجام این پژوهش، بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی، یادگیری خود تنظیم و دستاوردهای تحصیل بود. پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان سال آخر (نیمسال هشتم مقطع کارشناسی و نیمسال سوم مقطع کارشناسی ارشد) در سال تحصیلی 91- 92 دانشگاه شیراز بوده است. نمونه ای با حجم 235 نفر بر اساس روش نمونه گیری خوشهای مرحلهای ...
بیشتر
هدف اصلی از انجام این پژوهش، بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی، یادگیری خود تنظیم و دستاوردهای تحصیل بود. پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان سال آخر (نیمسال هشتم مقطع کارشناسی و نیمسال سوم مقطع کارشناسی ارشد) در سال تحصیلی 91- 92 دانشگاه شیراز بوده است. نمونه ای با حجم 235 نفر بر اساس روش نمونه گیری خوشهای مرحلهای انتخاب شد. از بین هر یک از دانشکدههای فنی و مهندسی، هنر و معماری، علوم انسانی و علوم پایه دو کلاس کارشناسی و دو کلاس کارشناسی ارشد به صورت تصادفی انتخاب گردیدند و تمامی دانشجویان این کلاسها مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارهای این پژوهش، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (زاژاکووا، لینچ و اسپنشاد، 2005)، پرسشنامه یادگیری خودتنظیم (پینتریچ و دی گروت، 1990) و پرسشنامه محقق ساخته دستاوردهای تحصیلی دانشجویان بود که پس از محاسبه روایی و پایایی، بین افراد نمونه توزیع گردید. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که: 1- خودکارآمدی تحصیلی پیش بینی کننده مثبت و معنی دار دستاوردهای تحصیلی دانشجویان است. 2- خودکارآمدی تحصیلی پیش بینی کننده مثبت و معنی دار یادگیری خودتنظیم است. 3- یادگیری خود تنظیم با کنترل خودکارآمدی تحصیلی، پیش بینی کننده مثبت و معنی دار دستاوردهای تحصیلی دانشجویان است. 4- یادگیری خود تنظیم نقش واسطهای در ارتباط بین خودکارآمدی تحصیلی و دستاوردهای تحصیلی دانشجویان دارد.