محیط های یادگیری مبتنی بر فناوری
محمودرضا ثقفی
چکیده
امروزه توجه روز افزونی به رویکرد ساختارگرا در یادگیری و یاددهی به منظور پاسخ گویی به تغییرات و چالشهای پیش روی آموزش عالی وجود دارد. رویکردی که به طور خاص متناسب با آموزش معماری و شیوه یاددهی1 کارگاه طراحی است. در حالیکه کارگاههای طراحی، محیط آموزشی ایدهالی برای رشتههای مبتنی بر حل مسأله2 هستند، تعداد کمی تحقیق کیفی ...
بیشتر
امروزه توجه روز افزونی به رویکرد ساختارگرا در یادگیری و یاددهی به منظور پاسخ گویی به تغییرات و چالشهای پیش روی آموزش عالی وجود دارد. رویکردی که به طور خاص متناسب با آموزش معماری و شیوه یاددهی1 کارگاه طراحی است. در حالیکه کارگاههای طراحی، محیط آموزشی ایدهالی برای رشتههای مبتنی بر حل مسأله2 هستند، تعداد کمی تحقیق کیفی جامع درباره آنها انجام شده است. این پژوهش با اتخاذ رویکردی جامع و کیفی و کاربرد روش نظریه زمینهگرا3 به این نیاز پاسخ میدهد. هدف پژوهش، کنکاش در یافتن مزایا و محدودیتهای هر یک از کارگاههای آموزش طراحی حضوری4 و مجازی5 است تا به ترکیب بهینه یک محیط مرکب6 به منظور ایجاد حداکثر زمینه یادگیری، دست یابد. نتیجه اصلی یک مدل مرکب چند بعدی جامع است، که انعطاف پذیری لازم را برای انطباق با محیطهای مختلف و تسهیل یادگیری ساختارگرا7 از طریق خود- تعیینی8، خود- تدبیری9، و شخصی سازی محیط یادگیری دارد. این مدل مرکب در ترم بهار ۱۳۹۲ در کارگاه طراحی معماری ۳ دانشگاه هنر اصفهان تست شد. نگارنده به عنوان مشاهدهگر فعال در کلیه جلسات حضور داشت و دانشجویان در انتهای ترم به بیان مزایا و محدودیتهای این مدل در قالب مباحثه گروهی پرداختند. دسترسی تمام وقت به کارگاه تحت وب و آرشیو فرآیند طراحی از مزایا، و مشکلات فنی اینترنتی و مشارکت مجازی محدود مهمترین محدودیتهای این تجربه بودند.
