طراحی محتوای الکترونیکی برنامه درسی آموزش توسعه پایدار در نظام آموزش عالی- رویکرد کیفی

زارع, سمیه; زینلی پور, حسین; زارعی, اقبال; محمدی, مهدی

doi:10.22061/jte.2018.2575.1657

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ گروه آموزشی مطالعات برنامه درسی، دانشگاه هرمزگان، هرمزگان، ایران

² گروه آموزشی مشاوره، دانشگاه هرمزگان، هرمزگان، ایران

³ گروه آموزشی مطالعات برنامه درسی، دانشگاه شیراز. شیراز، ایران

https://doi.org/10.22061/jte.2018.2575.1657

چکیده

پیشینه و اهداف: امروزه با گسترش فناوری های نوین مطالعاتی و ارتباطی، روش کسب و کار، فعالیت های روزمره، ارتباط با دیگران، دستیابی به اطالعات و به طور کلی تمامی ارکان زندگی بشر دچار تحولی عظیم گشته است. این فناوری ها عمدتا با هدف ارتقاء سطح کیفی ارائه خدمات آموزشی و نیز اهدافی چون گسترش تعداد مخاطبین، آموزش دهندگان و موسسات آموزشی و حتی شرکت ها و مراکز کسب و کار را قادر می سازند تا به صورتی مقرون به صرفه و در کوتاه ترین زمان ممکن مطالب و محتویات مورد نظر را به دانشجویان، مشتریان و به طور کلی مخاطبین منتقل نمایند. آموزش برای توسعه پایدار ، رویکردی از آموزش است که در جستجوی توانمندسازی مردم برای پذیرش مسئولیت برای ایجاد یک آینده پایدار می‌باشد. می توان در جهت تحقق بهتر اهداف آموزش برای توسعه پایدار، از رویکرد یادگیــری الکترونیــکـی استفاده کرد، که در این تحقیق به تدوین و اعتباریابی چارچوب برنامه درسی الکترونیکی توسعه پایدار در آموزش عالی پرداخته شده است. هدف اصلی این پژوهش، طراحی محتوای الکترونیکی برنامه درسی آموزش توسعه پایدار در نظام آموزش عالی بود.
روش‌ها: طرح پژوهش کیفی و به طور ویژه «مطالعه موردی کیفی» بوده است؛ جامعه آماری عبارت بود از: 1- تمامی اعضای هیأت علمی رشته های مهندسی عمران، معماری، کشاورزی؛ 2- تمامی اعضای هیأت علمی رشته روان‌شناسی تربیتی دانشگاه شیراز و 3-تمامی متخصصین، صاحب‌نظران و پژوهش‌گران حوزه برنامه ریزی درسی و اموزش الکترونیکی. برای جمع اوری داده ها از پرسشنامه و مصاحبه استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار Nvivo نسخه 8 از طریق فن تحلیل مضمون مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: طرح محتوای برنامه درسی آموزش توسعه پایدار در نظام آموزش عالی ایران، به عنوان مضمون فراگیر 4 مضمون سازمان دهنده و 73 مضمون پایه شناسایی و شبکه مضامین استخراج شد. چارچوب برنامه درسی آموزش توسعه پایدار در سطح آموزش عالی در قالب عناصر دوازده گانه: هدف، محتوا، نقش مربی، نقش فراگیرنده، روش یاددهی- یادگیری، ارزشیابی، مواد آموزشی، نوع برنامه درسی، سطح تحصیلی، مشارکت‌کنندگان در طراحی و اجرای برنامه درسی، مکان آموزش، زمان آموزش، طراحی شد و برنامه درسی نیز در پنج فصل، پنج عنوان و شانزده سر فصل‌ تدوین گردید. به طوریکه، می توان این برنامه درسی تدوین شده را در قالب کتاب اموزشی، به صورت درس دو واحدی- عمومی در رشته های مختلف، از جمله مهندسی عمران، معماری، کشاورزی به صورت الکترونیکی تدریس کرد. بدیهی است که یافته های این پژوهش امکان آموزش توسعه پایدار در سطح آموزش عالی بر مبنای محتوای الکترونیکی را فراهم آورده است.
نتیجه‌گیری: در نظام آموزش عالی، بحث توسعه پایدار به صورت خاص مطرح نشده لکن به عنوان بخشی از دروس رشته های مهندسی عمران، معماری، کشاورزی به دانشجویان آموزش داده می‌شود؛ از طرفی دیگر، تلفیق آمـوزش الکترونیکـی بـه عنـوان دستاورد نظام آموزشی نوین در فرآیند آموزش و یـادگیری و برنامـه درسـی مؤسسـات آموزشـی، امری اجتنـاب ناپـذیر اسـت. با توجه به نتایج این مطالعه می توان گفت: بسیاری از واحدهای درسی رشته‌های مهندسی عمران، معماری، کشاورزی، به طور مستقیم یا غیر مستقیم اشاراتی به موضوع توسعه پایدار دارند و یا اساتید، طبق تخصص و عالیق خود، در رابطه با موضوع توسعه پایدار اطالعاتی را به دانشجویان ارائه می کنند. در تحقیق حاضر، ضمن توجه به این موضوع، سعی شد محتوای الکترونیکی برنامه درسی آموزش توسعه پایدار در نظام آموزش عالی طراحی شود.

کلیدواژه‌ها

20.1001.1.20080441.1396.12.1.7.7

موضوعات

برنامه ریزی درسی

عنوان مقاله [English]

Designing the curriculum e-content for sustainable development education in higher education system- a qualitative approach

نویسندگان [English]

S. Zare ¹
H. Zeinalipour ¹
E. Zaree ²
M. Mohammadi ³

¹ Department of Curriculum Studies, University of Hormozgan, Hormozgan, Iran

² Department of Counseling, University of Hormozgan. Hormozgan. Iran

³ Department of Curriculum Studies, University of Shiraz. Shiraz. Iran

چکیده [English]

Background and Objectives:Today, with the development of new information and communication technologies, business methods, daily activities, communication with others, access to information and in general, all elements of human life have undergone a great change. These technologies are mainly aimed at improving the quality of educational services, as well as goals such as expanding the number of contacts, educators and educational institutions, and even companies and business centers to enable cost-effectiveness and in the shortest possible time to convey the desired content to students, customers and the audience in general. Education for sustainable development is an approach to education that seeks to empower people to take responsibility for building a sustainable future. In order to better achieve the goals of education for sustainable development, the e-learning approach can be used, which in this study has developed and validated the framework of the electronic curriculum for sustainable development in higher education. The main purpose of this study was designing curriculum electronic-content for sustainable development education in the higher education system.
Methods: The research project was qualitative and in particular ’qualitative case study‘; The statistical population of the study consisted of three groups: 1: All members of the faculty of civil engineering, architecture, agriculture; 2: All members of faculty of educational psychology of Shiraz University And 3: all experts, scholars, and researchers in the field of electronic curriculum planning; To collect data questionnaire and interview were used. To analyze the data, a consensus-based approach and the Bowl technique were used; Also, open-ended interview was used.
Findings: The data obtained were analyzed by the software Nvivo version 8 using Thematic analysis technique and content design curriculum for sustainable development education in Iran's higher education system As a comprehensive Thematic, 4 organizing themes and 73 basic themes were identified and the content network was extracted. Curriculum framework for sustainable development education at higher education level designed in the form of twelve elements: goal, content, role of instructor, learner role, teaching method-learning, evaluation, teaching materials, type of curriculum, level of education, participants in the design and implementation of curriculum, place of training, and time of training. The curriculum was compiled in five chapters, five titles and sixteen chapters. As such, this curriculum can be taught in the form of an instructional book as a two-unit course in a variety of disciplines, including civil engineering, architecture, and agriculture.
Conclusion: In the higher education system, the issue of sustainable development is not specifically addressed, but as a part of the courses in civil engineering, architecture, agriculture, students are taught these contents. On the other hand, the integration of e-learning as an achievement of the new educational system in the process of teaching and learning and the curriculum of educational institutions is inevitable. According to the results of this study, it can be said that many courses in the fields of civil engineering, architecture, agriculture, directly or indirectly refer to the issue of sustainable development or professors, according to their expertise and excellence, in relation to the subject of development to provide stable information to students. In the present study, while paying attention to this issue, an attempt was made to design the electronic content of the sustainable development education curriculum in the higher education system.

کلیدواژه‌ها [English]

design
Electronic content
Curriculum
Sustainable development education
Higher education system

مراجع

[1] Aref Nia KH, Eftekhari A. Development strategies for Sustainable Development Education in Iran. Journal of Geographical Society of Iran. 2010; 8(25): 45-53.

[2] Gunn H. Virtual Libraries, supporting student learning; 2012.

[3] Ghafouri MH. Education, lockdown key for Sustainable Development, along with a review of the Transformation Document of the Ministry of Education, adopted in December 2012. The first National Sustainable Development Conference in Arid and Semi-arid Areas; 2011.

[4] Izadi S, Ramesh F, Azimi F. (2014). Relationship of curriculum with sustainable development. Paper presented in the National Conference of the Curriculum Change of Courses of Education, Birjand, Birjand University; 2014. Persian.

[5] Mehrabani, K. [Translation of Green aspects of urban design]. Martini C, Shirley P (Author). Tehran: Samenolhojaj Publications; 2007. Persian.

[6] Zahedi Mazandarani M. The role of NGOs in sustainable development. Tehran: Maziar Publications, Seal; 2009. Persian.

[7] Evans B, Joas, M, Arko S. Governing Sustainable cities. Environmental Impact Assessment Journal. 2005; 1(11): 300-307.

[8] Ghaderi M, Jaber M, Hashmati V, Habibi N. (2014). Tools to succeed in online teaching. Tehran: Samt Publication; 2014. Persian.

[9] Herlina W. The effectiveness Indonesian English teachers training programs in improving confidence and motivation. Journal of Surgical Education; 2011; 12(2): 609-699.

[10] Arefi M. Subjects in engineering of interdisciplinary curricula in higher education. Journal of Interdisciplinary Studies in humanities. 2010; 2(4): 69-94. Persian.

[11] Eisner EW. The Educational Imagination. Us: America-Columbus: Merrill Prentice Hall; 2002.

[12] Yu L, Hou X, Gao M, Shi P. Assessment of Coastal Zone Sustainable Development: A case study of Yantai, China. Ecological Indicators. 2010; 10(5): 1218- 1225.

[13] Safari Y, Marzougi R. Metacognitive curriculum. Kermanshah: Sarina Print and Graphics House; 2011. Persian.

[14] Clements DH, Sarama J. Learning and teaching early Math: The learning trajectories approach (Studies in Mathematical Thinking and Learning Series) (2nd ed). NY: Tailor & Francis; 2014.

[15] Zohrhound R, Kayamanesh A, Khosravi Z, Akhavan Tafti M. The relationship between school engagement with academic performance and the tendency to leave school in junior high school students. Quarterly Journal of Education. 2010; 102(22): 49-70. Persian.

[16] Ibrahim Kafuri K, Maleki H, Khosravi AA. Investigating the Role of Klein's Programming Elements in the First-Grade Maths of Educational Degree from the Viewpoint of Curriculum Partners. Research in Curriculum Planning. 2015; 7(44): 50-62. Persian.

[17] Sanchez S, Ross JS. Hospice and Palliative Medicine: Curriculum evaluation and learner Assessment in Medical Education. Journal of Palliative Medicine. 2012; 15(1): 116-122.

[18] Zhao C, Zhao Y, Tan X, Luo L, Xiong L. Course evaluation method based on Analytic Hierarchy Process. Journal of Future Communication, Computing, Control and Management. 2013; 142(2): 275- 283.

[19] Lucas R, Choudhri T, Roche C, Ranniger C, Greenberg L. Developing a curriculum for emergency medicine Residency Orientation Programs. The Journal of Emergency Medicine. 2014; 46(5): 701- 705.

[20] Brophy J. Motivating student to learn. New York: McGraw- hill; 1998.

[21] Collins C. Time Management in the Classroom: Increasing Instructional Time. Journal of Special Services in the Schools. 2008; 5(3-4): 131-153.

[22] Woolfolk A. Educational Psychology. Boston: Allyn & Bacon; 2001.

[23] Creswell JW, Plano Clark VL. Designing and conducting mixed methods research (2nd ed). London: SAGE Publications Inc; 2011.

[24] Hicks K. Curriculum in higher education in Australia. Proceedings of at the 30th HERDSA Annual Conference, (PP. 8-11), Australia; 2007.

[25] Torkzadeh J, Nekoumand S. Validating the scale of university's power of response to environment. Asian Journal of Research in Social Sciences and Humanities. 2015; 5(3): 241-252, Persian.

[26] Chen C, Liu M. Personalized curriculum sequencing utilizing modified item response theory for web-based instruction. Expert Systems with Applications Journal. 2006; 30(2): 378-396,

[27] Malkyan F, Narimani M, Sahebjamee S. (2010). The role of cognitive and metacognitive strategies in students' motivation, information and communication technology-based education system. Journal of Research in the Curriculum. 2010; 7(25): 1-38. Persian.

[28] Khatoony A, Dehghani N, Ahmadi F, Haqqani H. Comparison the effect of different methods of e-learning and traditional education on nurses' knowledge about bird flu. Journal of Iranian Medical Education. 2011; 11(2): 140-148. Persian.

[29] Khase A, Karami N. (2010). Library services: The missing link in the e-learning program in Iran. Journal of National Studies on Librarianship and Information Organization. 2010; 7(18): 133-145. Persian.

[30] Gumus S. Rapid content production and delivery in e-learning environments: Use of Adobe Presenter, MS PowerPoint, Adobe Connect. Social and Behavioral Sciences Journal. 2010; 9(11): 805-809.

[31] Teichler U. Higher education research. International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences. 2-15; 10(2): 862-869.

[32] Soare E. Perspectives on designing the competence based curriculum. Social and Behavioral Sciences Journal. 2015; 8(13): 972-977.

[33] Mooiman M, Sole K, Kinneberg C. (2014). Challenging the traditional hydrometallurgy curriculum— an industry perspective. Hydrometallurgy Journal. 2041; 79(1): 80- 88.

[34] Dehghani M, Pakmehr H. Managerial challenges of curriculum implementation in higher education. Journal of Procedia-Social and Behavioral Sciences. 2011; 15(2): 43-52, Persian.

[35] Durib M. Challenges of globalization to school curricula from the point of view of faculty members with suggestions of how to deal with it. Procedia- Social and Behavioral Sciences. 2014; 5(112): 1206- 1196.

[36] Crujeiras B, Jimenez-Aleixandre M. Challenges in the implementation of a competency-based curriculum in Spain. Journal of Thinking Skills and Creativity. 2013; 3(10): 208- 220.

[37] Hokka P, Eteläpelto A, Rasku-Puttonen H. Recent tensions and challenges in teacher education as manifested in curriculum discourse. Journal of Teaching and Teacher Education. 2010; 26(4): 845-853.

[38] Ranai M, Rezai P, Karimyan F, Karimi F. Challenges rooted in curriculum globalization Journal of Social and Behavioral Sciences. 2012; 46(13): 4567-4570.

[39] Bolstad R. School – based curriculum development: redefining the term for New Zealand schools today & tomorrow. Proceedings of the Conference of the New Zealand Association of Research in Education, (pp. 24-26) NZARE : Wellington; 2004.

[40] Fathi Vajargah K, Mousapour N, Yaddgazadh GH. Curriculum development in higher education (introduction to the concepts, theories and models). Tehran: Good Book Publications; 2014. Persian

[41] AlHussein F, Mehrmohammadi M. Curriculum institutional understanding development, of the operational with operation. Journal of Curriculum Studies. 2011; 22(3): 58-29. Persian.

[42] Medbery R, Sellers M. The unmet need for a national surgical quality improvement curriculum: A systematic review. Journal of Surgical Education. 2014; 71(4): 613-631.

[43] Mohammadi M, Torkzadeh J. (2011). Comparing students' satisfaction with the quality of the curriculum and the performance of teachers and staff of the Faculty of Education and Psychology, Shiraz University. Journal of Curriculum. 2011; 1(1): 49-29. Persian.

[44] Behjati Ardakani F, Yarmohammadian M, Forughi A, Fathivajargah K. International comparative study curricula in several countries. Journal of Research in the Curriculum. 2013; 2(6): 92-80. Persian.

[45] Karami M, Bahmanabadi S, Ismaili A. The structure of optimal decision making in developing the curriculum of higher education: The perspective of faculty and curriculum specialists. Journal of Study the Curriculum. 2012; 9(7): 104-92. Persian.

[46] Turani H. Improve the quality of the curriculum through process improvement. Journal of Educational Innovations. 2005; 2(1): 106 -90. Persian.

[47] Shabani H. Critical analysis of higher education courses (approaches and challenges). Research and Writing Academic Books. 2009; 2(9): 64-50. Persian.

[48] Nily Ahmedabad M, Maleki M, Velayati E. (2010). Web pages assessment of medical universities in Iran and appropriate strategies in order to improve it. Journal of Pazhoohan; 13(3): 31-39. Persian.

[49] Fathi Vajargah K, Momeni Mahmuee H. Study of factors influencing participation of faculty members in academic curricula. Journal of Higher Education. 2009; 1(10): 165 -139. Persian.

[50] Nurvash E. To investigate the proposed curriculum changes and a renewed curriculum for undergraduate courses in accounting. Journal of Accounting and Auditing Study; 2003; 10(32): 21-42. Persian.

[51] Arefi M. (2005). Strategic Curriculum Development in Higher Education. [master’s thesis]. SRTTU, Tehran; 2005. Persian.

[52] Eisner E. The Educational Imaginations. (4nd ed). US: America: Columbus-Ohio: Merrill Prentice Hall; 2002.

[53] Marzooghi R. Curriculum Typology International. Journal of English Linguistics. 2016; 4(11): 109- 114.

[54] Abedi Jafari H, Taslimi M, Faghihi A. Content analysis and content Network: A simple and efficient to explain the qualitative patterns in data. Journal of Strategic Management Thinking. 2011; 5(10): 151-198. Persian.

[55] Zahedi SH, Najafi GH. Expansion of the concept of sustainable development. Journal of Moddares Human Sciences. 2006; 10(4): 62- 64. Persian.

[56] Mafi E, Davarinejad M. (2012). Understanding of sustainability and its promotion in order to achieve sustainable urban development. Paper presented in the Second National Conference on Sustainability and Urban Development, Tehran; 2012. Persian.

[57] Valentin A, Spangenberg J. A guide to community sustainability indicators. Environmental Impact Assessment Journal. 2000; 3(20): 381-392.

[58] Malekian F, Narimani M. The role of cognitive and meta-cognitive strategies in motivating the achievement of learners of the educational system based on information and communication technology. Journal of Research in Curriculum Planning; 2010; 7(25): 21-38. Persian.

[59] Kardan A, Nurbehbhany S. A criterion for classification, grading, mining taker learners to produce educational content in e-learning system. Journal of Technology Education. 2009; 4(2): 19-23. Persian.

نامه به سردبیر

سر دبیر نشریه فناوری آموزش، با تواضع انتشار نامه های واصله از نویسندگان و خوانندگان و بحث در سامانه نشریه را ظرف 3 ماه از تاریخ انتشار آنلاین مقاله در سامانه و یا قبل از انتشار چاپی نشریه، به منظور اصلاح و نظردهی امکان پذیر نموده است.، البته این شامل نقد در مورد تحقیقات اصلی مقاله نمی باشد.

توچه به موارد ذیل پیش از ارسال نامه به سردبیر لازم است در نظر گرفته شود:

[1]نامه هایی که شامل گزارش از آمار، واقعیت ها، تحقیقات یا نظریه ها هستند، لازم است همراه با منابع معتبر و مناسب باشند، اگرچه ارسال بیش از زمان 3 نامه توصیه نمی گردد

[2] نامه هایی که بجای انتقاد سازنده به ایده های تحقیق، مشتمل بر حملات شخصی به نویسنده باشند، توجه و چاپ نمی شود

[3] نامه ها نباید بیش از 300 کلمه باشد

[4] نویسندگان نامه لازم است در ابتدای نامه تمایل یا عدم تمایل خود را نسبت به چاپ نظریه ارسالی نسبت به یک مقاله خاص اعلام نمایند

[5] به نامه های ناشناس ترتیب اثر داده نمی شود

[6] شهر، کشور و محل سکونت نویسندگان نامه باید در نامه مشخص باشد.

[7] به منظور شفافیت بیشتر و محدودیت حجم نامه، ویرایش بر روی آن انجام می پذیرد.