فصلنامه علمی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه معماری، دانشگاه غیر انتفاعی دیلمان لاهیجان،ایران

2 دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس،تهران،ایران

چکیده

بیان روایی در آموزش مطالب؛ مبتنی بر رعایت تمام عناصر ادبیات روایی و فنون روایت­پردازی، یکی از روش­های فعال تدریس می­باشد. بررسی کاربرد این روش در آموزش کودکان و نوجوانان بحث جدیدی نیست، اما تحقیق در مورد کاربرد روش در شاخه­های مختلف آموزش دانشگاهی از قبیل علوم مهندسی، پزشکی و ... به تازگی شروع شده است. روایی­گویی یکی از پایه­های ذهن آدمی برای اندیشیدن در حوزه­های مختلف علمی و هنری می­باشد. با توجه به نو بودن موضوع پژوهش حاضر، ابتدا مطالعات کتابخانه­ای انجام و سپس در جهت اثبات از روش نیمه تجربی استفاده شده است. روش کار مطالعات کتابخانه­ای بر اساس مقایسه مابین ساختار داستان و معماری و ارتباط و تأثیرات متقابل آنهاست. همچنین تأثیرات روانشناسانه روایی­گویی بر آموزش معماری در دروس مختلف بررسی شده است. در روش نیمه تجربی، دو شیوه تدریس سخنرانی و روایی­گویی روی دو گروه 29 نفری از دانشجویان آزمایش شده و پس از آزمون، نتایج به دست آمده با آزمون t مستقل توسط نرم افزار spss مقایسه گردیده است. نتیجه اینکه با استفاده از ماهیت روایت­گونه معماری می­توان از روایت­ها در زمینه حس مکان معماری و طراحی بنا استفاده نمود و از روش روایی­گویی در تدریس دروس مختلف معماری بهره جست. این روش ماندگاری مفاهیم و ارزش­های اخلاقی معماری را در ذهن دانشجو افزایش می­دهد. روش نیمه تجربی تفاوت معنادار در نتایج آزمون دو گروه را نشان داده، به طوری که میانگین نمره کل کسب شده در گروه سخنرانی31/1± 7/11 و در روش روایی گویی     01/1 ±1/14 از 20 می­باشد. از این روش در مقیاس وسیع­تر و پیشرفته­تر، می­توان در قصه گویی دیجیتالی، تولید کتاب، فیلم و بازی­های رایانه­ای برای آموزش دانشگاهی، آشنایی جامعه با معماری و همچنین آمادگی کودکان برای درک مفاهیم معماری استفاده نمود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Application of narration in architecture education

نویسندگان [English]

  • S. Nazi 1
  • A. Keshtkar Ghalati 2
  • R. Parvizi 1

1 Department of Architecture, Deilman Lahijan Non-Profit University, Iran

2 Faculty of Art and Architecture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran

چکیده [English]

Narration in education by using all the elements of narrative literature is one of the active teaching methods. This method has already been used in teaching children and adolescents, but research about the application of method in different branches of academic education, such as engineering, medicine etc has recently started. Narration is one of the human mind bases for thinking in different areas of science and art. Considering the research topic is new, library studies ful bfiled first and then quasi-experimental study was used to prove the research results, Library studies was used by the researchers to compare the structure of both story and architecture in order to find their interactional relationship and bilateral effects on each. The psychological impact of narration on architecture education has been investigated in different subjects. A quasi-experimental study was carried out as two-groups, post-test only in faculty of architecture of Bushehr Azad University in 2010. Two groups each including 29 architecture students and achieved results were compared using t-test by SPSS software. As a result, considering to narrative nature of architecture, narration can be used in sense of space and architecture design. It is highly recommended to use narration in architecture education. It also helps the students to keep learned architecture concepts and ethic values in their mind for a long period of time. The mean of the total scores achieved by the lecture group was 11.7±1.31 and by storytelling group was 14.1±1.05 out of the total score 20. The difference between the two groups was statistically significant. The finding of this research can be applied in digital stories and, production of pedagogical books, films and computer games, which cause a familiarity with the architect tural by society as well as prepare children to understand the architecture.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Architecture education
  • Narration
  • Storytelling
  • Concept education
[1] N.McCloskey D., Narration in Economic, University Of Chicago Press, 1992, p.123. [2] Groves D, Victims and Villains, Ramble House, 2009. ]3 ]والی آناهیتا، قصه گویی روشی موثر در آموزش مفاهیم پیچیده پزشکی، مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی، .961الی955 صفحههای، 1386 ،7شماره [4] Adams R., Storytelling in Engineering, American Society for Engineering Education Conference, 2007. [5] Chung S.K., Digital Storytelling in Integrated Arts Education, the International Journal of Arts Education, 2006, pp.33-50. [6] Weiyn A., Narrative Processes and Institutional Activities Story Telling in Academic Counseling Encounters, International Pragmatic Association Journal, 2006. ]7 ]افشار فریبا، قصه گویی خالق، نشریه سرمایه، 1386 ، صفحه16 [8] Pellowski A., world of storytelling, Wilson H.W, Rev Exp Su edition, 1991, p.42. [9] Nash C., Narrative in Culture: the Uses of Storytelling in the Sciences, Philosophy and Literature, Rutledge 1990, p.34. ]11 ]فالحت محمدصادق، مفهوم حس مکان و عوامل شکل دهنده آن، نشریه هنرهای زیبا، شماره 26 ،1385، صفحههای 57 الی 66 . ]11 ]آنتونیادس آنتونی سی، بوطیقای معماری راهبردهای نامحسوس به سوی خالقیت معماری،ترجمه احمدرضا آی، انتشارات سروش،1388،صفحه978. [12] Rowcliffe S., Storytelling in Science, Journal of Education for Teaching, Vol.19, No.1, 2003, pp. 71–82. [13] Hunter KM. Doctor’s stories: the Narrative Structure of Medical Knowledge, New Jersey, Princeton University Press, 1991, p.42. [14] Collins R. and Cooper P., The power of story, Teaching Trough Storytelling, Scottsdale (USA), 2end Ed, 1977, p.43. ]15 ]شافعی بیژن، آموزش معماری از ابتدا : تجربه مرکز معماری کانادا، نشریه معمار،شماره 1387،96 ،صفحه .27 ]16 ]حسینی سید باقر، آموزش معماری پایدار در ایران موانع و گرایشها، مجله فناوری آموزش سال دوم جلد .291 صفحه، 1387 بهار، 8 شماره، 2 [17] Meakin R, the Humanities in MedicineDistancing and the distance between us, MedHumanit, Vol.31, No.50, 2005. [18] Lowenthal P.R. and Dunlap J, from pixel on a screen to real person in your students’ lives: Establishing social presence using digital storytelli

نامه به سردبیر

سر دبیر نشریه فناوری آموزش، با تواضع انتشار نامه های واصله از نویسندگان و خوانندگان و بحث در سامانه نشریه را ظرف 3 ماه از تاریخ انتشار آنلاین مقاله در سامانه و یا قبل از انتشار چاپی نشریه، به منظور اصلاح و نظردهی امکان پذیر نموده است.، البته این شامل نقد در مورد تحقیقات اصلی مقاله نمی باشد.

توچه به موارد ذیل پیش از ارسال نامه به سردبیر لازم است در نظر گرفته شود:


[1]نامه هایی که شامل گزارش از آمار، واقعیت ها، تحقیقات یا نظریه ها هستند، لازم است همراه با منابع معتبر و مناسب باشند، اگرچه ارسال بیش از زمان 3 نامه توصیه نمی گردد

[2] نامه هایی که بجای انتقاد سازنده به ایده های تحقیق، مشتمل بر حملات شخصی به نویسنده باشند، توجه و چاپ نمی شود

[3] نامه ها نباید بیش از 300 کلمه باشد

[4] نویسندگان نامه لازم است در ابتدای نامه تمایل یا عدم تمایل خود را نسبت به چاپ نظریه ارسالی نسبت به یک مقاله خاص اعلام نمایند

[5] به نامه های ناشناس ترتیب اثر داده نمی شود

[6] شهر، کشور و محل سکونت نویسندگان نامه باید در نامه مشخص باشد.

[7] به منظور شفافیت بیشتر و محدودیت حجم نامه، ویرایش بر روی آن انجام می پذیرد.

CAPTCHA Image