محیط های یادگیری مبتنی بر فناوری
جمال الدین مهدی نژاد؛ مجید ابراهیم دماوندی؛ رضا سیروس صبری؛ جوانه عباسپور اسداله
چکیده
در این مقاله تأثیرات فضاهای بازی مصنوع و تجهیزاتی با محیطهای بازی طبیعی در رشد کیفی آموزش کودکان، مورد مقایسه قرار گرفته است. بازی و تحرک بخش اصلی زندگی کودکان است. اگر به کودکان اجازه داده شود که عناصر طبیعی و ساخته دست بشر را که در محیط اطرافشان موجود است تجربه کنند، باعث رشد مهارتهای اجتماعی، شناختی و رشد کیفی آموزش کودکان ...
بیشتر
در این مقاله تأثیرات فضاهای بازی مصنوع و تجهیزاتی با محیطهای بازی طبیعی در رشد کیفی آموزش کودکان، مورد مقایسه قرار گرفته است. بازی و تحرک بخش اصلی زندگی کودکان است. اگر به کودکان اجازه داده شود که عناصر طبیعی و ساخته دست بشر را که در محیط اطرافشان موجود است تجربه کنند، باعث رشد مهارتهای اجتماعی، شناختی و رشد کیفی آموزش کودکان میشود. از آنجا که امروزه به خصوص در کشور ایران فضای بازی کودکان در محیط داخلی «خانه» تأمین میشود و از طرفی اکثر زمینهای بازی مکانهای آسفالت شهری با وسایل بازی ساخته شده و ثابت مانند تاب و سرسره و ... هستند، این تحقیق در صدد تعیین تفاوتهای کارکرد زمینهای بازی طبیعی با زمینهای بازی مصنوع است و در پی پاسخگویی به این پرسشها است: 1- ارتباط کودک با طبیعت در دنیای امروز چگونه است؟ 2- ویژگیهای یک زمین بازی طبیعی چیست؟ 3- تفاوتهای زمین بازی طبیعی و مصنوع چیست؟ این بررسی در چهارچوب روش توصیفی صورت گرفته و دادهها با مراجعه به منابع اصلی و مطالعه نمونههای مختلف گردآوری و مورد استفاده قرار گرفته است. در نهایت و در پاسخ به سؤالات این بررسی، روشن شد که محیطهای بازی طبیعی ضمن تأثیر بر فرآیند رشد کودکان به بهبود عملکرد آموزش آنان نیز کمک میکند.
